IMAG0725 (3)

fcjieiafraga terapii na dłuższy okres

Wykazano, że efekty PCIT trwają nadal po zakończeniu terapii. Na przykład w badaniu kontrolnym po 6 tygodniach, obejmującym 14 rodzin, wszystkie rodziny utrzy-0^y pozytywne rezultaty we wskaźnikach pochodzących z obserwacji posłuszeństwa dziecka, wyłonionych z oceny rodziców wskaźnikach zachowania zaburzonego, pro-bjeroówzintemalizowanych, poziomu aktywności, stresu macierzyńskiego oraz określonego przez dzieci poczucia własnej wartości (Eisenstadt i in. 1993). W badaniu kontrolny™ przeprowadzonym po 2 latach z tymi rodzinami dokonane przez rodziców oceny problemów w zachowaniu dziecka, poziomu aktywności dziecka i stresu wychowawczego były zbliżone do poziomu tuż po zakończeniu terapii; u większości dzjeriniezdiagnozowano zachowań zaburzonych. Poza tym rodzice nadal zgłaszali duże zadowolenie z przebiegu i wyniku PCIT (Eyberg i in., 2001).

Edwaids i in. (2002) porównali rezultaty rodzin, które ukończyły PCIT, i tych, które z niego zrezygnowały w badaniu Schuhmanna i in. (1998). Z każdej grupy odnaleziono^ rodziny, które dostarczyły danych. Na telefoniczną i korespondencyjną ocenę dożyły się ustrukturyzowane wywiady diagnostyczne, kilka pomiarów odpowiedzi rodziców oraz - dla części rodzin - pomiary odpowiedzi nauczycieli. Badania kontrolne w obu grupach przeprowadzono po okresie 10-30 miesięcy po przyjęciu na terapię, przy średnim okresie badania nieznacznie mniejszym niż 20 miesięcy. Badania te wykazały znacznie gorsze wyniki długoterminowe u tych, którzy porzucili leczenie. U dzieci i rodzin, które skorzystały z terapii, utrzymały się w tym czasie pozytywne