img087 (8)

VIII

Zycie homoseksualistów

Analizując życie homoseksualistów, trzeba przede wszystkim dążył do zrozumienia, co to znaczy być homoseksualistą. jakie konsekwencje pociąga za sobą fakt bycia nim, jak układa się jego życie i czym różni się od tego, które uważa się za normalne, a więc od życia heteroseksualnego. Jednocześnie trzeba dążyć do uchwycenia jego autonomicznego charakteru. Porównywać je trzeba z życiem heteroseksualnym, gdyż stanowi ono zasadniczy i powszechnie akceptowany model życia. Trzeba jednak pamiętać, że porównanie z realnym życiem heteroseksualnym może być utrudnione ze względu na brak jakiegoś jednego typowego i prawdziwego jego obrazu. Najczęściej porównujemy je z wyidealizowanym lub niedokładnym obrazem życia osób heteroseksualnych. Nie istnieje zresztą jakiś jeden typowy model życia homoseksualisty, ponieważ życie każdej jednostki, niezależnie od jej nastawienia psychoseksualnego, będzie w dużym stopniu uwarunkowane jej charakterem, predyspozycjami psychicznymi, sytuacją osobistą, socjalną lub po prostu losem.

PRACA I ZAWÓD

Faktem jest, że w niektórych zawodach występuje szczególnie wielu homoseksualistów. Błędem byłoby jednak przypuszczać, że większość / nich wybiera zawody artystyczne lub że nie ma wśród nich pracowników fizycznych. Świadczy o tym na przykład fakt. że prawie połowa, bo 47%, osób skazanych za przestępstwa homoseksualne w Anglii po II wojnie światowej to wykwalifikowani lub niewykwalifikowani robotnicy.

m

'/\cie homoseksualistów

Rów nie/ poglądu, że ludzie o szczególnie rozwiniętych zdolnościach intelektualnych lub artystyc znych częściej homoseksualistami niż inni mężczyźni, nie można uznać za wyjaśnienie przyczyn homoseksualizmu. Faktem jest, ż.e wiele wybitnych jednostek - jak Platon, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Czajkowski c/.y Proust - było homoseksualistami. Homoseksualizm spotykamy jednak we wszystkich grupach społecznych. Naiwni badacze tego zagadnienia - jak to ilustruje raport o homoseksualizmie przedłożony ministrowi spraw wewnętrznych Anglii w początkach XIX wieku - są zawsze szczególnie zdziwieni tym faktem: „Nie robią tego zniewieściali mężczyźni, lecz rzeźnie)', kowale, handlarze węglem, gońcy". Proust w swoim monumentalnym dziele W poszukiwaniu straconego czasu opisuje komiczne sytuacje, gdy na przykład lokaj rozpoznawał w przybywającym na przyjęcie księciu swego partnera / poprzedniego wieczora. W środowisku homoseksualistów, jak w żadnym innym - konkluduje Proust - różnice społeczne są szybko niwelowane, stanowiąc nawet dodatkowy element atrakcji.

W pewnych zawodach odsetek homoseksualistów jest większy niż w innych. Nie oznacza to bynajmniej, ż.e wszyscy zatrudnieni w tym zawodzie lub ich większość to homoseksualiści, lecz że jest ich tam więcej, co - jak każda statystyka - nie ma znaczenia dla oceny określonej osoby, która wbrew powszechnej opinii może nie wykazywać właśnie takiego nastawienia. Mówi się o przewadze homoseksualistów nie tylko w balecie, w teatrze i w tzw. zawodach artystycznych, lecz również w innych grupach zawodowych. Heteroseksualny mężczyzna pracujący w balecie może jednak uznać, że powszechne traktowanie go przez otoczenie jak homoseksualistę jest dla niego nie do zniesienia. Oto wypowiedź młodego tancerza, żonatego, ojca dwojga dzieci: