(K. W. Vopel)
Dzieci uświadamiają sobie przy pomocy wyobraźni, kogo odbierają w gru-pie jako szczególnie potężnego.
AUl Od 10 lat. Dobrze, jeżeli dzieci znają już eksperymenty z wyobraźnią (por. rozdział „Postrzeganie”, K. W. Yopel, Gry i zabawy, część I).
CZAS TRWANIA Około 8 minut.
nrn przebieg gry
„A Chciałbym wam zaproponować zabawę, która nazywa się „Kawałek tortu”. -' Po zabawie zorientujecie się dokładnie, o co w niej chodzi. Na razie niczego wam nie zdradzę.
Wstańcie na chwilę i zaniknijcie oczy... Teraz trzymajcie ręce do góry, a oczy nadal niech będą zamknięte...
Stańcie teraz na czubkach palców i próbujcie końcami palców rąk dosięgnąć sufitu... Próbujcie sięgnąć jeszcze trochę wyżej... i jeszcze trochę wyżej... (10 sek.)
Teraz otwórzcie oczy i usiądźcie lub połóżcie się wygodnie...
Wybierzcie bardzo wygodną pozycję... Teraz zamknijcie znowu oczy i nie otwierajcie ich dopóki nie powiem, że macie je otworzyć...
Czy leżycie lub siedzicie bardzo wygodnie?... Spróbujcie ułożyć się jeszcze trochę wygodniej...
Zacznijcie teraz oddychać trochę głębiej niż zazwyczaj, i wyobraźcie sobie, że wciągacie powietrze aż do ud i do ramion... Wypuście dokładnie powietrze, i zadbajcie o to, żeby zużyte powietrze nie pozostawało w waszym organizmie...
Wyobraźcie sobie teraz, że siedzicie beze mnie w małym hotelu w kręgu. Odbyliście wędrówkę, i wróciliście tam, głodni i spragnieni, żeby się posilić...
Teraz przychodzi kelner w czarnym ubraniu i białej koszuli i mówi wam, że wszystko jest wyprzedane. To, czym dysponuje, to tylko jeden kawałek tortu. I trzyma tacę wysoko, pokazując wam ten kawałek...
Potem idzie powoli do środka waszego kręgu i stawia talerz z kawałkiem tortu i widelcem na środku... Co się teraz dzieje?... Kto zje ten kawałek tortu?...
Niech wasza fantazja zakończy tę historyjkę. Gdy jązakończyliście, otwórzcie oczy i zaczekajcie, aż inne dzieci też zakończą historyjkę...
Teraz proszę, żeby wszyscy po kolei opowiedzieli krótko, co w ich wyobraźni stało się z tym jednym kawałkiem tortu...
O Czy zabawa podobała mi się?
□ Kto w mojej wyobraźni otrzymał ten kawałek tortu? Dziecko? Ja sam? Kilkoro dzieci?
□ Jak się wtedy czułem?
□ Czy sam zgłosiłem swoje życzenie?
□ Czy pocieszałem się tym, że wcale nie lubię tortu?
□ Jaki mam stosunek do dziecka/dzieci, które otrzymały kawałek tortu?
□ Czy to dziecko ma zazwyczaj także siłę przebicia? Jak ono to robi?
□ Które dziecko w fantazji innych rówieśników otrzymało najczęściej kawałek tortu?
□ Jak to dziecko na to zareagowało?
□ Jak się teraz czuję?
Zabawa jest dobrym diagnostycznym instrumentem dla rozpracowania, jak odbierane są w grupie władza i wpływy i które dzieci są postrzegane jako szczególnie potężne.
A