img175 (6)

175

Celu jemy do wybranego punktu w dwóch położeniach kręgu ora7. cbliezaHy na podstawie odczytów wartość kąta pionowego wolną cd błędu indeksu oraz wartość błędu indeksu, posługując się odpowiednimi wzorami (95 - 105). Hastępnie celu jeny do tego setnego punktu, fip, przy połażeniu LP, i nastawiamy śrubą elewacyjną indeks na odczyt poprawiony o błąd indeksu według podanych wzorów, a środek pęcherzyka libeii kolimacyjr.c j sprowadzamy do punktu głównego śrubkami rektyfikacyjnymi libcii. Po wykonaniu tych ozyti-aoeci błąd indeksu powinien byó usunięty, D1q kontroli należy ponownio poolorzyć ten ean kąt pionowy przy dwóch położeniach koła i sprawdzić, ozy otrzymujemy cdozyty równe odczytom poprawionym o błąd indeksu.

ą.2. TMGCKCU2TRYC2TIY PCŁJIAR WYSOKOŚCI

Trygonometryczny pomiar wysokości, czyli nitfelacja trygonometryczna, polega na wyznaczeniu różnicy wysokości    dwóch punktów ś i B na pod

stawie pomierzonej odległości poziomej oraz kąta wysokości. Pomiar różnic wysokości i rzutów poziomych nawiązujemy do osnowy wysokościowej i

poziomej.

Dla odległości 1 większych niż 300 - 400 a należy przy obliczeniu war~ tości h uwzględnić wpływ kulistości Ziemi i refrakcji ziemskiej.

W geodezji ogólnej niwelację trygonometryczną stosujemy v szczególnych przypadkach, np, w geodezji górniczej w kopalniach przy ataonych wyrobiskach korytarzowych. Rozróżniamy' tam głównie niwelację trygonometryczną z końca 1 ze środka.

Niwelację trygonometryczną z końca ilustruje rysunek 187. Hal8ży ^ta=l określić różnicę wysokości punktów! i 3, przy pomiarze kąta pionowego cr, długości pochyłej 1 orez odcinków plonowychi między olcjcoem celu a punktem ś, czyli odoinek a, i między osią obrotu lunety a punktem E, czyli odoinsk b. Różnioa wysokości zostanie określona wzorem

e h₄ + b - i s 1 sina + b - a    (1C6)

£ys. 13?