Rzeczywisty przyrost miąższości drzewa będzie wówczas równy
Jeżeli do określania miąższości dla końca i początku okresu zastosujemy z%v kły wzór Hossfelda. to otrzymamy:
(5.11)
Wyprowadzony wzór nosi nazwę wzoru Grochowskiego-Hossfelda.
Do przyrostu miąższości wzorem Grochowskiego-Hossfelda dochodzi się przez pomnożenie przyrostu miąższości określonego wzorem Hossfelda przez iloraz miąższości dla końca okresu - w liczniku miąższość określona wzorem sekcyjnym, w mianowniku miąższość określona wzorem Hossfelda.
Do określania miąższości strzały w końcu i na początku okresu można zastosować wzory sekcyjne Najczęściej zastosowanie znajduje wzór sekcyjny środkowego przekroju o długości sekcji 1 łub 2 m. Stosowanie wzorów sekcyjnych wiąże się z dużym nakładem pracy, dlatego są one stosowane najczęściej w badaniach naukowych. Dokładność wzorów sekcyjnych jest znacznie większa od wzorów zwykłych i pośrednich
. Pnyfcład Określmy przyrost marnota 95-lcro.ej strzały dla ostatniego 5-letn.cgo okresu (tab. 45) Okrcflaray peryros mtuszoici wzorem łrodk owego przekroju
Zv»~ 0.1*5* 24.8*-£ 0.1*1* 23.90 ■ 0.0269 24.88 - 0.0257 23.90 =
• 0.6693 - 0*142-OJD551 m’
Okrcflsmy przytną tmazsroici wzorem HossfeU*
J0-213’ MJ850510* 23.90®^0.0356 24.88-^0.0*46 23.90-
* 066*3 - 0.6202 ■ 00441 m’
Okrełlaray przyrost miąwoici sposobem sekcyjnym przy tfiugoło sekcji l m: V,-00547 *0.M«* *00006*00001 « 00*67 mł
różnych wysokościach w
wieku lat 95 i 90
*Zuc stnW______—
i^L w wieku lał
Wysokość od podstawy
Grubość bez kory (cmj w wieku la
95 |
90 |
ścięcia (ml |
95 |
90 |
26.4 |
25.6 |
13.5 |
17.8 |
16.9 |
24.4 |
23.6 |
U.5 |
17.1 |
16.2 |
23.7 |
22.9 |
153 |
16.4 |
15J |
23.4 |
22.7 |
163 |
14.9 |
13.7 |
22.9 |
22.2 |
173 |
14.2 |
12.9 |
22.8 |
22.1 |
183 |
12.6 |
IU> |
22.4 |
21.6 |
193 |
113 |
9.8 |
22.3 |
21.6 |
203 |
9.7 |
7.8 |
21.1 |
20.3 |
213 |
7.6 |
5.7 |
20.8 |
20.1 |
223 |
53 |
33 |
20.2 |
19.4 |
23.5 |
2X |
— |
19.5 |
18.5 |
23.90 |
— |
0.0 |
18.4 |
17.6 |
24.88 |
0J0 |
— |
-----GnjPoic hez kory [cm]
ii
li ii ii fi ii ti *5
9i
lOi
ni
I2J
Vj = 0.0515 ♦ 0.0437 ♦ ... ♦ 0.0010 + 0.0001 * 0.5868 m}
Z, = 0.6467 - 0.5868 = 0.0599 mł Określamy przyrost miąższości sposobem Grochowskiego-Houfrid*
Z, = (0.6643 - 0.6202) , 0.0429 m3
U,t>o43
Analizę dokładności sposobów określania przyrostu miąższości drzewa leżącego przeprowadźmy na wzorze wyprowadzonym przez Grochowskiego (1938):
(5.12)
P = J^(p2-Pi)+P2
gdzie:
p - błąd procentowy przyrostu miąższości. v - miąższość drzewa na początku okresu.
Zr - przyrost mią2szości w danym okresie.
Pi - błąd procentowy miąższości na początku okresu. p2 - błąd procentowy miąższości w końcu okresu.
Wzór (5.12) dotyczy tych sposobów, w których przyrost miąższości określa się z różnicy miąższości w końcu i na początku okresu, a więc sposobów zwykłych i sekcyjnych. Dla sposobu pośredniego Grochowskiego-Hossfelda odpowiedni wzór