IMGB99 (2)

Ipl* tl977a:974J.

U _/l.    f J OBOm J.

tniiiaoe cioboj.

Mffc

H '⁴-

P I AJtmmn Wl O0Ot 7l J. rts. MmeOmŁeie xdeje spraw* a    ^

Itftorst MŚ Z--    f j G&Tj

cyt. n    Walker C1 094.- 18J.

77. Por.    " C1094J.

TB. K. Horney 11079: 1 OJ.

70. Z. Freud Cl 024: 1 73 J.

90. Por. M. A. Doane Cl 097:1 OJ.

81. Tamże, s. 12-13.

82. Z. Freud C1979aJ.

83. M. A. Doane Cl087:1OJ.

84. Tamże, s. 19.

8S. S. FI i t ter ma n C1979J.

ROZDZIAŁ 4 WIDZ—W-TEKŚCIE I POZA NIM

Zapowiadany w rozdzi al e wstępnym #i*p •mpirii* czyli próby ukazania wymienionych cech modelu widza w działaniu, w pracy interpretacyjnej nie ma ambicji krytycznych wobec teorii CJak zwyczajowo ujmuje się dualizm teorii i praktyki). Nie może jej posiadać, bowiem sam model psychoanalitycznej koncepcji widza filmowego jest immanentnie pluralny i świadomie wieloaspektowy. Nie może jej mieć także dlatego* iż związek prac analitycznych i teoretycznych z zakresu filmowej psychoanalizy jest w istocie nierozerwalny: koncepcje teoretyczne są tak głęboko zanurzone w filmowej materii* że nie sposób rozdzielić* tych dwóch sfer. Jedynym wyjątkiem jest pozbawiona przykładów teoria Christiana Metza - ona jednak doczekała się wielu rozwinięć i interpretacji dokonanych przez apologetów i krytyków.

Dlatego więc prezentowane poniżej pomysły interpretacyjne starają się głównie wyjaśnić i egzemplifikować powyższe tezy Cco w tym przypadku staje się zadaniem koniecznym wobec zawiłości problematyki i zakładanej z góry immanentnej niejasności* na przykład w te?orii Lacana). Dopiero po tym etapie proponuje się zmiany* modyfikacje i rewizje.

Organizacja poniższego wywodu zawdzięcza wiele pomysłowi Dudleya Andrew* który zaproponował* aby całość dokonań anali— tyczno-interpretacyjnych w tym zakresie nazwać dwoma kryptonimami f

Pierwszy* poźajdanie w tehście, odnosi się do sytuacji, w których psychoanaliza opisuje i wyjaśnia historie przez film opowiadane. Wszystkie one* zgodnie z freudowskim rozumieniem, mają wspólny scenariusz podstawowy: mianowicie kompleks Edypa.

Kryptonim drugi* po&cydcm. i & tehstxi% ma za swój przedmiot nieświadomość samego dyskursu i bliski jest koncepcjom aparatu fiImowego. Opowiadanie filmowe i jego wymiar tworzący narrację wypełnia nieuświadamiane pragnienia publiczności. Dla widzów doświadczenie filmowe jest zwykle wejściem w świat nieznany i zakazany; świat* którego prawdziwe sensy są stłumione przez