IMGx67

m

ROZDZlftt

22 Pojęclo „zamknięcia roczne" oznacza:

Q a) ustalanie wyniku finansowego metodą księgową ,

□ b) przeksięgowanie przychodów na konto „Wynik finansowy", i_) c) księgowanie rocznych zaliczek na podatek dochodowy, i_) d) sporządzenie rocznego zestawienia obrotów i sald.

23. Rachunek zysków i strat to:

(3 a) porównanie zysków i strat ze sprzedaży produktów,

O b) wynik zdarzeń nadzwyczajnych,

Q c) sprawozdanie sporządzone za okres roku obrotowego,

Q d) sprawozdanie sporządzane na koniec okresu sprawozdawczego.

TECHNICZNE FORMY KSIĘGOWOŚCI

1 skład ksiąg rachunkowych wchodzą następujące urządzenia księgowe:

-    dziennik, który przeznaczony jest do zapisów chronologicznych operacji gospodarczych (według kolejności ich wystąpienia); w dzienniku wpisuje się w odpowiednich kolumnach numer pozycji, datę zapisu, nazwę i numer dowodu księgowego, treść i kwotę operacji gospodarczej,

-    księga główna, zawierająca konta syntetyczne, na których dokonuje się zapisu systematycznego zgodnie z zasadą podwójnego księgowania,

-    księgi pomocnicze, służące do ewidencji analitycznej,

| zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej i ksiąg pomocniczych,

-    inwentarz, wykaz składników aktywów i pasywów.

Techniczne formy księgowości jest to zespół ściśle określonych urządzeń księgowych i zasad, zgodnie z którymi dokonuje się zapisów księgowych.

Dobór formy techniki księgowości zależy od rozmiarów przedsiębiorstwa, rodzaju jego działalności, zapotrzebowania na informację oraz wyposażenia w sprzęt techniczny ułatwiający prace księgowe.

Obecnie stosowane są następujące techniczne formy księgowości:

a)    tabelaryczną,

b)    przebitkową,

c)    rejestrową,

d)    informatyczną.

Tabelaryczna forma księgowości (amerykanka), powstała w XVIII wieku we Francji i polega na prowadzeniu oprawionej księgi, łączącej w sobie dziennik i księgę główną.

Zapis dokonywany jest liniowo w odpowiednich kolumnach dziennika (zapis chronologiczny), a następnie na kontach syntetycznych księgi głównej (zapis systematyczny). Kwota operacji zapisana jest trzy razy: w dzienniku i po stronie Wn i Ma w księdze głównej. Dlatego ogólna suma kwot operacji gospodarczych z dziennika powinna być równa obrotom stron Wn i obrotom stron Ma kont syntetycznych księgi głównej.

Zapis analityczny odbywa się w odrębnie prowadzonej księdze pomocniczej.

Tabelaryczną formę księgowości stosują małe przedsiębiorstwa, które wykonują niewiele operacji w ciągu roku i stosują niewiele kont księgowych.