kral0

kratowej, stanowiącej obudowę komina stalowego. Wieża ma zwykle kształt ostrosłupa ściętego o podstawie trójkątnej.

Konstrukcja takiej wieży jest lekka, sztywna i znacznie tańsza od komina żelbetowego. Wobec perspektywy potrzeb budowy coraz wyższych kominów dla obsługi reaktorów atomowych, ten typ konstrukcji kominów może znaleźć w przyszłości duże zastosowanie.

Kominy stalówce odznaczają się lekkością, co jest szczególnie ważne na słabych gruntach, poza tym są tanie, budowa ich jest łatwa i szybka, a sam komin zajmuje mniej miejsca niż murowany czy żelbetowy. Z drugiej jednak strony należy mieć na uwadze, że kominy stalowe są podatne na działanie korozji, co pociąga za sobą ich kosztowną konserwację; okres eksploatacji tych kominów' jest stosunkowo krótki ze względu na przepalanie blachy, a zastosowanie odciągów może być przeszkodą w wykorzystaniu terenu przyległego dokomina. Wreszcie gazy w rurze stalowej podlegają szybszemu studzeniu, co ujemnie wpływa na działanie naturalnego ciągu w kominie.

W Polsce kominy stalowe znalazły stosunkowo niewielkie zastosowanie przed drugą wojną światową, a kominów stalowych wysokich nie buduje się u nas w ogóle.

Od wewnątrz kominy stalówce otrzymują zwykle wykładzinę o grubości od 6 cm wzwyż, wykonaną z cegły Juh-gliny. szamotowej. Izolację opiera się na wspornikach Jrys. 24), wykonanych z kątówek, przyspawanych do płaszcza komina co kilka metrów.

Między wykładzinę i płaszcz stalowy stosuje sig_2-f-5 cm warstwę‘izolacyjną powietrzną lub zasypkową, co chroni płaszcz przed działaniem wysokiej tempera-turyJzwIęEsząjąc jego trwałość i wytrzymałość. Wykładzinę daje się na całej wysokości komina.

Płaszcz stalowy wykonuje się z zasady o kształcie walcowym z rur gotowych łub spawanych z blachy, a wyjątkowe o kształcie zbieżnym raczej ku dołowi, np. w tzw. dyfuzorach. Miejsca połączeń rur płaszcza spawłT1nę~Spomarm poziomymi na montażu. Spoiny pionowe poszczególnych elementów rur ustawia się mijankowo.

Od strony zewnętrznej płaszcz stalowy trzeba pokryć powłoką ochronną, a stała konserwacja komina przed korozją jest konieczna.

W przypadku nie chronionych powłok staknve kominy bez wykładziny, odprowadzające spaliny z kotłowni (opalanej np. miałem węglowym), tracą na grubości powłoki ca 0,5 mm/a. Tak intensywne korodowanie powodują gazy spalinowe zawierające SO_a i C0₂; istotne znaczenie ma także częste wyłączanie kominów, powodujące chłodzenie ich płaszcza i skraplanie pary wodnej, która z zawartym w spalinach SO„ tworzy kwaśny kondensat reagujący ze stalą płaszcza, dając szkodliwe siarczyny.

Podobnie C0₂ w otoczeniu pary wodnej tworzy tlenki żelaza na stalowym płaszczu komina.

Bliższe szczegóły dotyczące kominów stalowych są podane w książkach: Strieleckij i in. Stalnyje konstrukcji i H. Joachim, Feuerungs- und Schornstein-bau, Teil II.

1.5.7. Kominy o konstrukcji zespolonej

Kominy o konstrukcji zespolonej, murowane z ce tem żelbetowym, miały na celu wzmocnienie muru na naprężenia rozciągające. Z uwagi na powstałe momenty gnące w kominie, wywołane parciem wiatru, takie wzmocnienie trzonu komina mogłoby być słuszne. Ale poważny wpływ na pracę płaszcza komina ma temperatura przepływających gazów, powodująca odkształcenia termiczne. Tymczasem komin o konstrukcji zespolonej jest wykonany z muru ceglanego, w którego kanałach zostai uwięziony szkielet żelbetowy, a tego ostatniego częścią składową jest stal zbrojeniowa. Każdy z wymienionych materiałów ma inną odkształcalność termiczną, gdyż współczynnik liniowej rozszerzalności termicznej dla muru ceglanego wynosi a = 0,000005 na 1°C, dla betonu x = 0,00001 na 1°C, a dla stali a = 0,000012 na 1°C. A więc współczynnik rozszerzalności liniowej muru ceglanego jest dwukrotnie mniejszy

59