kscan
12

A

A

Rys. 7.42. Schemat kuwety gazowej z przedłużoną drogą optyczną; 1 — okienko wejściowe, 2 — okienko wyjściowe, 3 — szczelina

duża grupa małych i lekkich (ok. 15 kg), przenośnych spektrofotometrów, które pozwalają na oznaczenia wielu związków organicznych w powietrzu.

Ciecze

Próbki ciekłe są badane w specjalnych kuwetach, które składają się z dwóch okienek przezroczystych w zakresie podczerwieni, rozdzielonych wkładkami o odpowiedniej grubości. Używane są kuwety zmontowane na stałe i kuwety rozbierane oraz kuwety z regulowaną grubością warstwy absorpcyjnej. Grubość warstwy absorpcyjnej roztworów waha się od 0,01 mm do 2,0 mm i zależy od molowego współczynnika absorpcji próbki i rozpuszczalnika. Zarówno próbki ciekłe, jak i ciała stałe bada się w postaci roztworów. Ważną sprawą jest wybór odpowiedniego rozpuszczalnika, który powinien dobrze rozpuszczać badaną próbkę i wykazywać małą absorpcję w zakresie absorpcji próbki. Rozpuszczalnik nie może niszczyć okienek wykonanych z kryształów jonowych. Często stosowanymi rozpuszczalnikami są czterochlorek węgla (w zakresie 4000—1000 cm^-1) i dwusiarczek węgla (w zakresie 1300 — 600 cm^-1). Widma własne tych rozpuszczalników przedstawiono na rys. 7.43 i 7.44.

Współczesne dwuwiązkowe spektrofotometry IR umożliwiają zarejestrowanie widma próbki w stosunku do odnośnika, którym jest rozpuszczalnik.

A[ąm]

Rys. 7.43. Widmo IR czterochlorku węgla

119