MaszynaW 20

3. Opis symulatora

42

Dla plików zawierających treść programów źródłowych w języku asemblera standardowo przyjmuje się rozszerzenia nazw * PTX (Program TeXl), a dla wynikowych *.PWN (Program WyNikowy).

3.2.2.3. Zmiana bieżącej kartoteki

Po wybraniu tej opcji należy podać ścieżkę dostępu do interesującej użytkownika kartoteki (rys. 3.11).

i- Podaj kartoteka: -■

|Cr\PRZYKIAD

Rys. 3.11. Opcja zmiany kanoteki

Wybrana w ten sposób kartoteka obowiązuje aż do następnej jej zmiany.

3.2.2.4. Wydruk zawartości pliku z programem

W celu utworzenia dokumentu zawierającego tekst programu w języku symbolicznym m c. należy wskazać wzór nazwy pliku (rys 3.12).

I- Ci\PROGR»IY -1

{»_N.PWN

Rys. 3.12. W'zór nazwy pliku

W' celu usunięcia aktualnej zawartości okna należy użyć klawiszy Orł+Bcsp.

Na przykładzie zamieszczonym na rysunku 3.12 podano wzór odpowiadający nazwom plików zawierających programy dla m.c. typu "W". Następnie po wyświetleniu wszystkich nałw z bieżącej kanoteki (rys. 3.13), które odpowiadają użytemu wzorowi, należy wybrać jedną związaną z drukowanym programem.

- Wprowadzanie programu.    -

PROSI_W. PWN PRC02_W.FWW PRCG3 W.PWX PR0G4“W.PWW

Rys. 3.13. Wybór nazwy zbioru

W celu dokonania wyboru należy użyć następujących klawiszy:

-* *- t i: przesunięcie się w obrębie okna. dla końca okna lub początku i występujących poza nim nazw plików następuje przewinięcie jego zawartości;

ENTER: wybór aktualnie podświetlanego pliku;

ESC:    wyjście bez dokonania wyboru.

3.2.2.5. Wydruk zawartości pamięci operacyjnej

Aby uzyskać tekst programu zapisanego w języku wewnętrznym maszyny cyfrowej, należy wydrukować zawartość komórek pamięci podając adres komórki początkowej i końcowej programu.

3.2.3. Poziom mikroasemblera

Z poziomem mikroasemblera łączą sie funkcje związane z definiowaniem rozkazów oraz tworzeniem ich aktualnej listy. Symulator dopuszcza tworzenie własnych rozkazów, a następnie zestawienie ich w aktualną listę, na podstawie której dokonuje się później asemblacji programów napisanych w języku symbolicznym. Dalej w oparciu o listę rozkazów i tekst programu zawartego w pamięci operacyjnej następuje symulacja pracy m.c.

Dla realizacji opisanych zagadnień, związanych z poziomem mikroasemblera, wykorzystuje się następujące funkcje menu (rys 3.14):

-- — Symiiator — i Inicjalizacja Aoaembler KlkroAsserrhler Opcje Konfiguracja Komar
	Wprowadź rozkaz(y) Edycja zbioru Utwórz oowy rozkaz Zmień kartotekę Uajft rozkaz'^-/! z listy usuń zbifir Drukuj zbiór Drukuj listę roik.

Rys. 3.14. Postać menu Mikroasembler

Edycja zhioru;

Utwórz nowy rozkaz: Zmień kartotekę:

wprowadzenie wskazanego rozkazu(ów) na aktualną ich listę; edycja zbioru opisu rozkazu w notacji przedstawionej w punkcie 3.1.1, na podstawie którego program mikroasemblera generuje zbiór wynikowy służący do utworzenia wzoru wykonania rozkazu; utworzenie nowego zbioru opisu rozkazu, zgodnie z regularni opisanymi wyżej; zmiana bieżącej kartoteki;

Usuń zbiór: Drukuj zbiór:

DnjkujJists fozk,:

usunięcie wskazanych rozkazów z aktualnej ich listy; usunięcie wskazanego zbioru opisu rozkazu; przesłanie pliku z opisem wykonania rozkazu na drukarkę; przesłanie aktualnej listy rozkazów na drukarkę.

3.2.3.1. Wprowadzanie rozkazów

Wprowadzanie rozkazów do aktualnej ich listy polega na wyborze wzoru nazw zbiorów wynikowych z opisem wykonania rozkazu, a następnie wskazaniu tych nazw zgodnych ze wzorem, które zawierają opisy wprowadzanych rozkazów. Operacja ta przebiega analogicznie do operacji wyboru pliku zawierającego program w języku symbolicznym, a opisanej