medsadowa2

fcjieco inaczej przebiega opisany proces, gdy jednocześnie z brakiem dopływu tlenu do płuc następuje zahamowanie czynności oddechowej (np. w przypadku unieruchomienia klatki piersiowej) lub uniemożliwienie oddawania CO, (hiper-kapnintowarzysżywnększościprzypadkówuduszeniagwałtównego) Wówczasjuż \od początku obserwuje się kwasicę, a efekt głodu tlenowego zostaje wzmocniony. Odmienny jest wówczassubiektywny obraz uduszenia: zamiast euforii pojawia się uczucie duszności i leku przed śmiercią.

Zaolei w bardzo szybko przebiegającym procesie duszenia, np. gdy nie tylko następuje zahamowanie wymiany gazowej w płucach, ale jednocześnie "dochodzi do przerwania dopływu utlenionej krwi do mózgu, nie obserwuje się objawów działania CO, lub też są one słabo zaznaczone.

Zjawisko doznań euforycznych, pojawiających się w przypadku czystej hipo-ksemii (wyłączny niedobór O,, bez gromadzenia się CO,), bywa niekiedy wykorzystywane do działań autoerotycznych (np. poprzez zamykanie się w yyoiku. plastykowym), co może prowadzić do nie zamierzonej śmierci z uduszenia. Podobne doznania opisują osobnicy, którzy dokonali próby powieszenia się i zostali uratowani.    _;

\\~\Q

f 5.1.3. Przebieg kliniczny uduszenia gwałtownego

Czas trwania procesu jest zależny od stopnia i szybkości zahamowania dopływu O,. Przyjmując, że uduszenie przebiega z jednoczesnym utrudnieniem oddawania CO,, na ogół rozróżnia się 4 okresy:    ----------------------—»

1)    okres duszności trwający 60—90 sekund; duszność typu wdechowego, później równm?"wydechowego;iIhica; <t§chykardi?ł>

2)    okres drgawkowy, trwający 90—120 sekund; utrata przytomności, drgawki toniczńó"Klonalńe, bracTvkardfa?mimowolne wydalanie kału i moczu, ewentualnie również erekcja z ejakulacją;

\ 3\‘ okres porażenia trwający 60—120 sekund; ^ustanje_juchów oddechowych iwnoiffHy^wzrast częstości akcji serca (wskutek porażenia ośrodka nerwu błęcP nego);    ,    *

4) okres oddechów końcowych, trwający 60—240 sekund; {krótkie, wydechy przerywane o rozmaitym natężeniu; czynność serca jeszcze utrzymuje i minut).

Czas ogólny procesu uduszenia może więc wynosić od 4 do 10 minut; może jeanaK się znacznie wydłużyć, nawet ponad godzinę, przy niecałkowitym zahamowaniu dopływujO, do płuc.    ^r

4 5.1.4. Patomorfologia śmierci wskutek uduszenia gwałtownego

Z) u *

w kv/ / /

Po otwarciu zwłok stwierdza się z reguły płynną krew w sercu, w dużych naczyniach żylnych oraz w zatokach żyinycfi^opbn, a.n^iżądy wewnęł r/.m • wykazują przekrwienie bieme,^fwyjątkiem śledzion^ która jest na ogół wyraźnie piedokrwiona, obkurczona, co wiążeStęYwyrażBpgy^rostem stężonia-adrenalmy Płuca, poza przypadkami powieszenia. wykazł^ośtrarozdęcie, o różnym stopniu nasilenia.    ^r—rz===—-    . . ■

(Wybroczyny krwotoczne/spotyka się pod błonami surowiczymi narzą dó w klatki pierśjgwsj^^^    i pod    ą także - 7. w hi

cza u dzieci —|_w.miąższu grasicyTiWybroczyny (zwane plamkam^T^dit'iil .1 i z reguły drobne. wielkośclrył^kT szpilki, dobrze odgraniczone, czasem zlewa jąi-nr się ze sobą. Obserwuie się je na ogóTwówczas, gdy zgon z uduszenia był* pnpr?ph?nn.y riiużsyąjjgćmia- .Iedna 7. przyczyn ich powstańladp^tbAcz^sf riśniciii < 1 krwi, jako efekt tonizującigo działania CÓ₂ na ośrodek naczynioruchowy. SpTzypi }ątemu zmiany ciśnienia, do których dochodzi podczas gwałtownych i nadmiernie głębokićB ruchów oddechowych. Nie bez znaczenia jest jednoczesne uszkodzenie śródbłonka naczyń wskutek niedotlenienia. Wybroczynki te nie stanowią dowodu 1 śmierci z uduszenia, gdyż spotyka się je w innych rodzajach śmierci (zatrucia truciznami drgawkowymi, mocznica, wstrząs z wykrwawienia).    t>

Wprzypadku przedłużającego się procesu duszemacTóTO-^TSminut spotyka się nierzadko zmiany histologiczne y^wątrębie,^rzadziej w mięśniu sercowym, w postaci zwyrodnienia wod.nirzkgwego Za pomocą badanla^biochemicznego można wykazać wyraźny wzrost adrenaliny i noradrenaliny we krwi, przy czym w przeciwieństwie do nagłej śmierci z przyczyn chorobowych wyraźnie większa ¹ jest zawartość adrenaliny (stosunek adrenalina: noradrenalina = 8:5). Obserwuje ₍ się również wyraźny wzrost stężenia fosfatydów we krwpA

Stwierdzenie niektórych z wyżej opisanych zmian w czasie sekcji zwłok nie może być wyłączną podstawą rozpoznania śmierci z uduszenia gwałtownego, gdy z są to zmiany nie w pełni swoiste. Mogą one jednak mieć poważne znaczenie w zestawieniu ze zmianami miejscowymi, dowodzącymi działania urazu mechanl cznego (a więc czynnika zewnętrznego, pozaustrojowego), który uniemożliwił oddychanie, lub w połączeniu z okolicznościami wskazującymi na śmierć wskutek uduszenia gwałtownego.

5.2. Zagardlenie

D e f i n i c pa. Zahamowanie wymiany, gazowej w płucach w następstwie bezpośt e dniego ucisku mechanicznego wywieranego na narządy szyi.

5.2.1.    Powieszenie

5.2.1.1.    Uwagi wstępne

W przypadku powieszenia ucisk na narządy szyi jest wywierany przez pętlę giłoźóną wokół szyi i zaczepioną do określonego miejsca lub przedmiotu (luik wbity w ścianę, występ w ścianie, klamka drzwi itp.). W chwili obsunięcia się ciału pętla ulega zaciśnięciu ńoWodujir    mwte loi aórTeiH^hw^

do 'yM trhiriy (ITr¹** "⁷ «pb^.h dochodzi do odcięcia dopływ upowHr/o <h» phu Jednakże elamentam decydującym o zejściu śmiertelnym Jent / icguly