medsadowa7

Błąd techniczny może obciążać zarówno lekarza, jak i fachowy personel medyczny, który włącza się do leczenia pacjenta na określonym etapie. Z kolei oparcie się lekarza wyłącznie na błędnym rozpoznaniu poprzednika, bez ponownego przeprowadzenia badania chorego, jest również naruszeniem zasad ostrożności i jako takie może stanowić błąd rodzący odpowiedzialność prawną lekarza.

Niepowodzenie lecznicze można niekiedy wiązać z tzw. błędem organizacyjnym, polegającym na ogół na braku jednoznacznego podziału kompetencji poszczególnych lekarzy lub na naruszeniu przepływu informacji w obrębie danej placówki leczniczej, rzadziej między różnymi placówkami. Błąd organizacyjny obciążający z reguły kierowników większych jednostek służby zdrowia lub ordynatorów może sprzyjać z kolei powstawaniu błędów lekarskich i technicznych.

12.7.4. Działalność eksperymentalna lekarza

Odróżnia się eksperymenty badawcze (eksploratywne, naukowe) i lecznicze oraz leczenie nowatorskie. Pierwszy rodzaj eksperymentów nie dotyczy w zasadzie odpowiedzialności lekarza, lecz badacza (pracownika naukowego). Eksperyment drugiego rodzaju dotyczy prób wdrażania do leczenia nowych metod lub środków, dotąd jeszcze nie sprawdzonych. Wreszcie leczenie nowatorskie polega na stosowaniu znanych już wprawdzie, lecz nie rozpowszechnionych metod leczenia i nowych leków.

Uznając cel leczniczy, praktyka nasza nie zrównuje tego postępowania lekarskiego z normalnymi metodami leczenia. Istnieje kilka ogólnie przyjętych warunków podstawowych, których spełnienie czyni eksperyment leczniczy lub leczenie nowatorskie dopuszczalnym: 1) interes pacjenta, 2) ustalenie przypuszczalnego ryzyka, proporcjonalnego do stanu zdrowia pacjenta (szerszy margines ryzyka jest dozwolony w ciężkim stanie chorego), 3) zgoda pacjenta oparta na pełnej (!) informacji, 4) szczególna (najwyższa) staranność lekarza. W zasadzie analogicznie traktowane jest kliniczne badanie nowych leków, poprzedzone zadowalającymi wynikami badań farmakologiczno-toksykologicznych na zwierzętach. Obok tych warunków na czołowym miejscu znajdują się nadal humanitarne cele medycyny.

Rozstrzyganie tych specjalnych zagadnień, a zwłaszcza problematyki eksperymentu badawczego przez instytucje prawne, byłoby wręcz niemożliwe i dlatego powstały w Polsce komisje (przy poszczególnych akademiach medycznych), które mają obowiązek nadzorować dokonywanie badań na ludziach, chroniąc interesy pacjentów, a jednocześnie nie hamując postępu nauk medycznych.

Od 1985 r. Kodeks kamy został uzupełniony przypisem oznaczonym jako art. 23a k.k., który określa warunki dopuszczalności eksperymentu.

12.7.5. Tajemnica lekarska

Art. 14 ust. 1 Ustawy o zawodzie lekarza stanowi, że lekarz jest obowiązany do zachowania w tajemnicy wszystkiego, o czym poweźmie wiadomość w związku z wykonywaniem zawodu. Tajemnicą objęte jest więc nie tylko rozpoznanie choroby, ale nawet okoliczności rodzinnego pożycia, które zostały ujawnione w czasie spełniania powinności zawodowych lekarza. Obowiązek zachowania w tajemnicy informacji o pacjencie ciąży również na każdym pracowniku służby zdrowia N.iMin/.enle tajemnicy lekarskiej |hn| i /ęuło nm us/enlMin tajemnicy służbowe) 1 z tego tytułu podlega karze zgodnie •/ ni i -'M 01 Ił li

Od tej reguły istnieją wyjątki określone w art. bil 14 1 /stawy o zawodzie lekarza Lekarz jest zwolniony od powinności zachowania ta|eiiiiiU y, Jeżeli pacjent lub Jego opiekun wyraźnie zezwolą na jej ujawnienie. Bez zgody pacjenta lekarz może ujawnić informację w sytuacji, gdy zachowanie tajemnicy mogłoby spowodować istotne niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia samego chorego lub jego otoczenia (np. konieczność izolacji w przypadku poważnej choroby zakaźnej). W szczególnych przypadkach lekarz ma obowiązek powiadomić odpowiedni organ o faktach ustalonych przez siebie w związku z wykonywaniem zawodu. Tak np. o niektórych chorobach zakaźnych lekarz obowiązany jest donieść powołanym do tego placów kom służby zdrowia, a o zabójstwie i uszkodzeniu ciała powstałym w związku z przestępstwem zawiadamia się władze powołane do ścigania przestępstw.

Przytoczone wyjątki dotyczą ujawnienia tajemnicy upoważnionym instytucjom i nie zwalniają od obowiązku dochowania tajemnicy wobec wszystkich innych osób.