moda kobieca XXw str128

ozdabiano bogato haftem, duszami z tafty i szarfami. Koszono je czasami na spodzie z różowej tafty.

W okresie tym suknie szyto w dalszym ciągu z dwóch tkanin, z tą różnicą, że zakładano tkaninę jedną na drugą tak. aby obie były widoczne i aby obie odgrywały równorzędną role Suknie zimowe z wełny miały nadal jeszcze spódnice podbite podszewką.

KOSTIUMY

Mimo ówczesnej mody o charakterze „lingerle", kostiumy w dalszym ciągu cieszyły sio powodzeniem. Koszono kostiumy dwu rodzajów: „tailleur simple" i „tailleur habiilć". Pierwszy był prosty, skromny, trochę dłuższy i przybrany su-taszem. żabocikiem i guzikami. Drugi — strojniejszy, z żakietem „i ła Directoire", posiadającym wyłogi i mankiety (ij. 127 i 128). Początkowo spódnice kostiumów były zupełnie wąskie, później poszerzyły się lekko i uzyskały r>o bokach fałdy, bądź były od góry aż. do kolan zupełnie gładkie, a niżej gęsto plisowane. Wykonywano je wówczas z szewiotu lub „drap do soi o" i ozdabiano u dołu szeroką, ciemniejszą plisą. Podobno na poszerzenie się kostiumów wpłynęli fabrykanci tkanin kostiumowych, których produkcja bardzo się zmniejszyła na skutek małego metrażu materiałów zużywanych na ten strój. Porozumieli się oni wówczas z paryskimi krawcami, sugerując, by zmienić krój kostiumu i w ten sposób zwiększyć zużycie tkanin. Jednakże w roku 1909 pojawi u się lansowany przez znanych krawców paryskich, np. przez Drćcoik>'a, wąski kostium odsłaniający stopy. Dał on początek tzw. „wąskiej modzie". W roku 1911 kostium sportowy do celów turystycznych posiadał jeszcze fałdzistą spódnicę, zaledwie ukazującą buciki, natomiast w roku 1U14. w okresie „wąskiej mody", spódnice miały bardzo wąskie dcly, nawet czasem wykończone mankietami zapinanymi na guziki. Trudno doprawdy zrozumieć, jak kobiety mogły się w tych spódnicach poruszać.

W latach 1907- 1914 kostiumy odznaczały sic wielką fantaz.yj r. ością, a ma szczególne podkreślenie zasługiwały formy przodów i poły żakietów, zawsze fantazyjnie powycinane. Były one czasami krótsze z przodu i dłuższe z tyłu, i na odwrót, w postaci rozchodzących się zębów itp. Najczęściej jednak zarówno w płaszczach, jak i w żakietach oraz pelerynach „capes" — poły wycinano z przodu owalnie, co przypominało skrzydła owadów lub poły tużurka. Pojawiła się nawet nazwa ../akicty-owady" (ii. 129). Poły tc czasami złożone były z dwóch kondygnacji, wychodzących jcdr.a spod drugiej. Ty-