NAKRYCIA GŁOWY
Mała główka o krótko obciętych włosach wymagała małego kapelusza. Toteż siał się on mniejszy i obciskał szczelnie skronie, nic tworząc już tła dla twarzy, a jedynie dla ust, które były wówczas dominującą czerwoną plamą, podczas gdy oczy. o powiekach przyciemnionych czernią lub granatem, ukryły się w cieniu głęboko nasuniętego na czoło kapelusza „clo-che". Para r.isko zwisających i drgających przy poruszaniu się kolczyków uzupełniała kompozycję głowy.
Początkowo kapelusze miały kształt kubełków, doniczek lub wysokich cylindrów ozdobionych wstążką, kwiatem lub piórem. Obok r.ich przyjęła się także forma małego kapelusza
0 okrągłej główce, podobnego do męskiego melonika. Fason tych kapeluszy, tzw. „clochcs". był prawdopodobnie wzorowany na kasku żołnierskim.1*' Przyjęły sic one powszechnie
1 były noszone do końca omawianego okresu (:1. 192): zmianom ulegało jedynie rondko.
Na plażach nad morzem pojawiły się w tym czasie kapelusze o dużych rondach, rozkładających się szeroko bokami a zwężonych z przodu i z tyłu. Był to rodzaj rozłożystej budki lub pasterki, który pojawił się już na początku lat dwudziestych, lecz przyjął się powszechnie dopiero dużo później, razem z krótką krynoliną.
W domu noszono na głowie pstre chusteczki z lekkiego jedwabiu, tiulu lub drukowanego porkalu, jak również fantazyjne czepeczki o kształcie kapturów lub brotonek z białego
:w Kapci.iwt-kaik o funutyjoym roc-dkj. lisi r