monumentahistor00storgoog92

16

THJEOBUICI IłOTfACHI

libros contra Christom evomnit; hic Inlianua seduetus a malignie spiritibuB, qni ei pro certo Tictoriam ia eadem. pogna promhserant, quibus ipse psene quotidie non solom bruta animalia, verum, quod illis multo acceptius est, corpus et animam suam immolabat, accendi fecerat oranes naves, quibus illuc adyectus foerat, ut t ablata spe rerertendi corda militom ad pugnam animaret. Sed red-didit Dominus in capite blasphemi malitiam suam; nam in eadem pugna divinitus percussus, neseitor a quo, manum supposuit yul-neri, cum sanguis efflueret, sparsitque in aera cum hujusmodi blasphemia: Vicis ti, inquit, Galilee' (dominum enim nostrum sic 10 solebat appellare), et ita in yerbo blasphemise transivit de morte temporali in perpetuam. Eiercitus igitur, ut dizimus, Romanorum in maxima necessitate constitutus levaverunt praedictum Lmnia-num yirum cbristianissimum * imperatorem, ornatum moribus op-timis, promittentes se uno animo christianos fore; nam Iulianus ₁₅ multos a vera fide averterat. Suscepto itaque Iovinianus imperio cum summa industria exercitum abduxit, constituto pacto cum Persis, prout in tali necessitate valuit Ipse (proh dolor) nimis matura morte obiit, nam non dimidio anno imperavit. Sed rever-tamur ad nostra.    w

Cap. IX. Quod ejus instantia comes Orcadum factus est christi-anus cum omni populo suo.

01avu8 vero discedens ex Anglia recto cursu tetendit ad Or-cadas insulas, et quia ipsse subjectae sunt regi Norwagiensi, conve-nit Sigwardum córaitem ut christianus fieret, qui tunc eisdem insu- js lis prseerat. Cumque ille dissimularet et obloqueretur, 01avus eo magis instabat. At ille promisit se quidem ei fore subjectum ut

¹ AK. Galilee B. Galilese (!) S. ¹ AK. chrutianiamum 8.

19. Cap. IX] Forttellingen gjenfijndes hos Odd (Cap. IG); men da denne lader Olay komme fra Rusland til Norge, maa hos ham Olay foretage en ny Reise til England for at hente de i. Cap. VIII n»vnte Geietlige og paa Hjemyeien kristne Orkn0erne. Rigtigere gjengiyes Sagnet i Jarlasaga (Fiat. I, 229); her berigtige* ogsaa Thjodriks Udeagn, at Sigords Spn skulde ysere den senere bergmte Thorfinn Jarl (f c. 1064), og det tilfgiea, at S0nnen hed *Hvelpr eSa Hunde“ og mad Daabeaayn Lodye (neppe rigtigt, thi Sigords heden-ske Fader hed Lodve).