M!2

212 Andrzej Żero - Mathcad 7.0

7.2.1. Tworzenie wykresów biegunowych

Sama idea tworzenia wykresu w biegunowym układzie współrzędnych jest taka sama jak w przypadku poprzedniego typu wykresu. Inny jest tylko sposób definicji zmiennych oraz samej funkcji. Aby wstawić do dokumentu biegunowy układ współrzędnych, należy po umieszczeniu kursora roboczego w miejscu, w którym ma się znajdować lewy, gómy narożnik wykresu, wybrać Insert I Graph I Polar Plot lub też kliknąć przycisk [Polar Plot Ctrl + 7] w pasku narzędzi Graphic Palette. Spowoduje to wstawienie układu współrzędnych, który będzie zawierał tylko znaki braku (patrz rys. 7.34).

Rys. 7.34. Wstawiony biegunowy układ współrzędnych UWAGI:

/ Biegunowy układ współrzędnych można także wstawić do dokumentu z wykorzystaniem kombinacji klawiszy <Ctrl + 7>.

Teraz należy w miejsce dolnego znaku braku wpisać argument funkcji, natomiast w miejsce znaku braku po lewej stronie wykresu należy wpisać funkcję, która ma zostać wykreślona. Pomiędzy znakami braku można przemieszczać się z wykorzystaniem klawisza <Tab> lub też myszki. Po wpisaniu argumentu i funkcji należy opuścić obszar wykresu (poprzez wciśnięcie klawisza <Enter>). co spowoduje przeliczenie wartości funkcji oraz jej wykreślenie w podanym przez użytkownika zakresie (zakres zależy od zdefiniowanej zmiennej zakresowej). Przykład wykresu wykonanego w biegunowym układzie współrzędnych przedstawiony jest na rysunku 7.35

UWAGI:

/ Liczby umieszczone na obwodzie wykresu oznaczają wartości kitowe argumentu funkcji, a liczby umieszczone na linii pionowej oznaczaj? skalę promieniową wykresu, a tym samym poszczególne wartości funkcji-

W tym miejscu zwracam uwagę, że argument funkcji przedstawionej na rysunku 7.35 jest wielkości? kątową, którą należy określić z wykorzystaniem jednej z dostępnych w programie jednostek miar dla kątów, czyli w stopniach (deg) lub radianach (rad). Argument funkcji określa więc kąt początkowy i końcowy kreślenia wykresu. Jeśli nie określimy pełnego kąta dla argumentu, to wykres będzie zawierał tylko część przebiegu, tak jak to przedstawia rysunek 7.36.

Podobnie iak w przypadku wykresów w' prostokątnym układzie współrzędnych lak i lulaj szybkość przeprowadzanych obliczeń i kreślenia wykresu zależy od przyjętego kroku dla zmiennej zakresowej. Mały krok może niepotrzebnie wydłużyć obliczenia, natomiast zbyt duży może zniekształcić wykres, co też przedstawione jest na rysunku 7.37.

UWAGI:

S Program sam dobierze zakres wyświetlanego przebiegu funkcji w zależności od wartości funkcji wyliczonych dla poszczególnych argumentów.