new 97 (2)

198 7. Zasady obliczeń wytrzymałościowych śrub

h =

9

10

2-10⁵-

Tt-6,355²

= 1,57-10-®

mm_

“N~

4    --- 4

i podatność wspornika (patrz (7.74))

t-i ■

1

ln

(a + d) (a + grtga — d)

7iE₂dtgo.    (a—d) (a+ptga + d)

1

■ln

(13 + 8) (13+10-0,5-8)

0,38-10-®

mm N "

n-10⁵-8-0,5 “* (13-8) (13 + 10-0,5 + 8)

gdzie a = 13 mm jest średnicą oporową łba śruby (równą w przybliżeniu wymiarowi „pod klucz” S), tga = 0,5, a jest kątem tworzącej stożka obciążonej objętości wspornika.

Stąd

_ ₌    0,38_

1,57+0,38

Całkowite obciążenia śrub (patrz rys. 7.57c) są wtedy równe Q_cL = Qw+xQvl = 3733 + 0,195-1303 = 3987 N, Q_cp = Q_w+xQtp = 3733 + 0,195 (-5606) = 2640 N. Maksymalne naprężenia rozciągające w rdzeniu śruby

Q_cl _    3987

% — ■

0,195.

rdj

6,355"

= 125,7 MPa

4    4

i naprężenia skręcające przy obciążeniu wstępnym

M_s _ 0,5 d_sQ_w tg (y + g')

t =

W₀

16

dl

0,5 - 7,188- 3733 tg (3,17°+6,59°)

6,355®

lo

= 50 MPa,

gdzie d_s = 7,188 mm jest średnią średnicą robocza gwintu, y = arctg

p    i 25    ,

—— = arctg—+——= 3,17° — kątem wzniosu linii śrubowej, q'= arctg ^K d_s    ti-7,188

arctg-

0,1

= 6,59° — pozornym kątem tarcia, P = 1,25 mm —

cos a_T    “ cos 30

skokiem gwintu, p = 0,l — współczynnikiem tarcia na gwincie, a_t —

= — — roboczym kątem zarysu gwintu,

dają naprężenia zastępcze

a_z = |/a_r + 3+ = j/l25,7²+3-50² = 153 MPa. Zatem współczynnik bezpieczeństwa

Rc

Oz

240

153

= 1,57

ma wartość zadowalającą.

Warunek nacisków na styku wspornika ze stalowym podłożem

R    220

(St3) wyraża wzór (7.159). Przyjmując p_dop — 0,8k_c = 0,8 ——= 0,8 —- =

Ae    1,0

= 110 MPa i uwzględniając kierunki działających nacisków, zapisujemy ten wzór w postaci

Pmax ⁼⁼ Pw+P.v+Pmp ⁼⁼ 8 +2,144“ 12,85 — 23 Pdop ⁼⁼ 110 MPa.

Aby nie nastąpiło przemieszczenie wspornika względem podłoża spełniony musi być warunek (7.164). Przy współczynniku tarcia ^ = 0,15 siła tarcia

T = ju(Q_wn + P„) = 0,15(3733-3 + 3000) = 2130 N

jest mniejsza od siły P_t = 5196 N, a więc nie stanowi zabezpieczenia przed przesunięciem wspornika.

Wspornik ustalimy za pomocą dwóch kołków.

Rys. 7.58. Wstępny szkic podnośnika