Obraz5 (3)

187

gdzie: f_kond (t) = A(t) + B(t) • Iii(HCtotal), a współczynniki A i B wynoszą:

A(t) = 0,3247-2,45436- 10'³ • t + 5,66882 • 10'⁵ • t²- 1,02371 • 10* • t³, (11.6)

B(t) = 0,02364 + 5,3372 • 10’³ ■ t-2,0284 • 10⁴ ■ t*+ 2,6571 ■ 10* • t³- 1,0742 • 10* ■ t⁴;

(11-7)

-    stężenie węglowodorów gazowych wynosi wówczas:

HC_g (t) = HC_Total - HCp (t),    (11.8)

-    stężenie cząstek stałych wynosi natomiast:

PM (t) = C + HC_P (t).    (11.9)

Wzory (11.6) i (11.7) utworzone zostały na podstawie wielu doświadczeń i mają charakter empiryczny; gwarantują jednak dobrą zgodność z pomiarami uzyskanymi metodą grawimetryczną.

Bezpośredni pomiar emisji cząstek stałych metodą grawimetryczną jest stosowany m.in. w urządzeniach typu Pierburg PTP 2000 i Smart Sampler AVL SPC 472. Ich zasadniczą cechą, obok zastosowania filtrów dla cząstek stałych, jest układ przygotowania próbki spalin wyposażony w tunel rozcieńczający.

W urządzeniu Pierburg PTP 2000 próbka spalin jest pobierana z przewodu wylotowego silnika za pomocą sondy o długości 1 m i przesyłana do minitunelu rozcieńczającego spaliny za pomocą otaczającego powietrza dopływającego przez filtr oraz układ dokładnego pomiaru strumienia masy (rys. 11.12).

UU*d wylotowy siliaka

Rys. 11.12. Schemat urządzenia do pomiaru emisji cząstek stałych metodą grawimetryczną typu

Pierburg PTP 2000