Obraz7 3

U.SAR Dingir ANUM Dingir EN U LA - Pisma dotyczące czasów [od] boskiego A nu i boskiego Enliia. Potwierdza to tradycję, żc Adapa brał lekcje nie tylko u Ea/Enki, lecz także u Anu i Enliia, i że w zakres jego wiedzy oprócz leczenia chorób wchodziły astronomia, rachuba czasu i kalendarz.

Jeszcze jedna książka (czyli zestaw tabliczek) Adapy, wyszczególniona jako pozycja w bibliotece Niniwy, nosi tytuł Niebiańskość, którą mędrca [odj Anu, Adapą [obdarzono]. Teksty składające się na Legendę o Adapie wspominają raz za razem, że Adapie ukazano „drogi nieba”, umożliwiając mu podróż z Ziemi do niebiańskiej siedziby Anu. Wypływający stąd wniosek, że Adapie pokazano mapę szlaków międzyplanetarnych, powinno sic traktować jako oparty na fakcie, bo - choć wydaje się to nieprawdopodobne przynajmniej jedną taką mapę szlaków kosmicznych odnaleziono. Jest ona wyrysowana na glinianym dysku (będącym bez wątpienia kopią takiego wcześniejszego przedmiotu), który także odkryto w ruinach królewskiej biblioteki w Niniwie (dysk przechowywany jest obecnie w British Museum w Londynie). Podzielony na osiem segmentów przedstawia (jak wyraźnie widać na zachowanych fragmentach, il. I7a) strzałki i precyzyjne figury geometryczne (niektóre, jak np. elipsa, nie są znane z innych starożytnych przedmiotów). Opatrzono je objaśnieniami w języku akadyjskim, odnoszącymi się do różnych planet, gwiazd i gw iazdozbiorów. Szczególnie ciekawy jest nienaruszony niemal segment (il. 17b), którego objaśnienia zawierają wskazówki do lotu kosmicznego. Identyfikują one szlak tego lotu ze Szlakiem Enliia, prowadzącym z górzystej planety (Nibiru) na Ziemię. Poza ziemskim niebem („drogą Enliia”) są cztery ciała niebieskie (utożsamiane przez inne teksty ze Słońcem, Księżycem, Merkurym i Wenus). Podczas lotu na Ziemię statek mija siedem planet.

Wyliczenie siedmiu planet jest znamienne. My uważamy Ziemię za planetę trzecią - licząc od Słońca: Merkury, Wenus, Ziemia. Ale dla kogoś przybywającego z zewnętrznych granic Układu Słonecznego Pluton byłby liczony jako planeta pierwsza. Neptun jako druga. Uran jako trzecia, Saturn i Jowisz, jako czwarta i piąta, Mars jako szósta, a Ziemia byłaby planetą siódmą. I rzeczywiście, na pieczęciach cylindrycznych i monumentach właśnie tak przedstawiano Ziemię (symbolizowaną siedmioma kropkami), często razem z Marsem (planetą szóstaj jako sześcioramienną „gwiazdą” i Wenus (planetą ósmą) jako „gwiazdą” ośmioramienną.

Równie znamienny, choć pod innymi względami, jest fakt, że szlak ów przechodzi między dwiema planetami nazywanymi po sumeryjsku DILGAN (Jowisz) i APIN (Mars). Mezopotamskie teksty astronomiczne wspominają o Marsie jako planecie, „gdzie obiera się właściwy kurs”, 56 gdzie następuje zmiana kierunku lotu, jak pokazuje to rysunek w tym segmencie. W Genesis jeszcze raz przedstawiliśmy poważne dowody, starożytne i współczesne, na poparcie wniosku, źc na Marsie istniała starożytna baza kosmiczna.

*

//. 17

Brakujące teksly lub zniszczone części Legendy o Adapie mogłyby rzucić światło na intrygujący aspekt tej opowieści: jeśli Ea przewidział wszystko, co się stanie w niebiańskiej siedzibie, w jakim celu planował podróż Adapy w górę, skoro ten ostatni miał być ostatecznie pozbawiony wiecznego życia?

57