OMiUP t2 Gorski8

I

I

\

Rys. 5.18. Porównanie rurowego i płytowego wymiennika ciepła tej samej wartości wymiany strumienia cieplnego (powierzchnia wymiany ciepła dla rurowego wymiennika — 150mi², dla płytowego — 55 m²) metalu na korozję polega na obecności na jego powierzchni chemicznie bardzo trwałej powłoki tlenku, która tworzy się natychmiast po poddaniu metalu działaniu powietrza; w razie mechanicznego jej uszkodzenia w czasie pracy natychmiast podlega regeneracji. Stosowanie tytanu jest jednak bardzo kosztowne, ale dzięki dobrym właściwościom wytrzymałościowym i bardzo wysokiej odporności antykorozyjnej płyty tytanowe wykonuje się jako cienkościenne

0    grubości nawet 0,6 mm.

Płytowe wymienniki ciepła, w porównaniu z rurowymi, przy jednakowych efektach wymiany ciepła (chłodzenia, podgrzewania) mają znacznie mniejsze wymiary i są lżejsze. Składa się na to zarówno ich bardzo zwarta budowa, jak

1    znacznie korzystniejsze warunki wymiany ciepła (przepływ burzliwy i materiały o dobrym współczynniku przewodzenia ciepła), które z kolei pozwalają na uzyskanie tych samych efektów przy mniejszej powierzchni ogrzewalnej, co dodatkowo zmniejsza gabaryty wymiennika (nieco inaczej wygląda to w odniesieniu do tytanu, który ma niewielki współczynnik przewodzenia ciepła).

Inną, znaczącą zaletą wymienników płytowych jest łatwość ich montażu i demontażu, czyszczenia, ewentualnej wymiany uszkodzonych płyt itp. Wszystkie te prace można wykonać w stosunkowo ograniczonej przestrzeni, podczas gdy na przykład wymontowanie rurowego elementu grzejnego wymaga zazwyczaj pozostawienia w pobliżu wymiennika ciepła dużej wolnej przestrzeni lub pociąga za sobą równoczesny demontaż innych rurociągów czy zaworów (patrz rys. 5.18, gdzie linią przerywaną zaznaczono przestrzeń konieczną dla demontażu wkładu rurowego z wymiennika).

28