p1080031 (4)

Pierwsze ćwiczenia poprzedzone &ą saniod zielnymi rysunkami i modelowaniem Daje to doskonale wyniki. Zapisujemy krótkie ćwiczenia wzrokowe na tablicy, po czym dziecko pisze je z pamięci. Powtarzamy te czynności. W ciągu 6 tygodni lub 2miesięcy od momentu rozpoczęcia nauki wprowadzamy litery drukowane. Dziecko przechodzi bez żadnych trudności od pisma do druku. W ten sposób dochodzimy do analizy i wyodrębnienia grup dźwięków. Dziecko inteligentne samo dokonuje rozkładu: I. Analiza wyrazów jest ćwiczeniem niezbędnym i wystarczającym do wyuczenia ccytama.2- Uczniowie dokonują .iinili/.y ilekroć występuje podobieństwo między kilkoma znanymi-obrazami wzrokowymi. Możemy ja więc ułatwić przez wprowadzenie odpowiednich przedmiotów, które uwydatnią podobieństwa i skierują na nic uwagę dziecka. Przy współudziale dzieci z wyrazów układamy tablice. Początkowo zestawiamy wszystkie wyrazy, w których są sylaby z samogłoskami a. c. u. i itd. (ale. marna, lalka). Dzieci również ilustrują tablice. Samogłoski te następnie wprowadzamy do krótkich czytanek. które dzieci najpierw odczytują, a potem przepisują (np. Mab Ala ma lalkę). Samogłoski pisane są czerwonym kolorem na tablicy. W podobny sposób przygotowujemy tablice dla spółgłosek. J.cdna z gier nolcęąnj lvm że dzieci najpierw <*yinają iŁynjy te "l»» a polem fniif układają z nich zdania (ze wzorem lub bez). Przed stawiamy później od razu dwa. trzy zdania. Wreszcie następuje zestawienie wyrazów zawierających dźwięki dwuznakowe. Są to wyrazy znane, podajemy je dzieciom w czytaniach. Wyrazy zawierające opracowywany dźwięk zostają wpisane do zeszytu, potem dzieci zestawiają je w oddzielne tablice i ilustrują.

Wówczas dopiero zaczynu się analiza. Wracamy do jednego /.dobrze znanych zdań. Rozcinamy go na sylaby; potem zostaje ono ułożone na nowo. Zwiększamy stopień trudności mieszając 2, 3.4 zdania. Proponujemy nową grę na powtórzenie: miesza się wszystkie sylaby „daj mi pa!" i piszemy je na tablicy. Dziecko szuka na kartach podobną sylabę, następnie szuka wyrazu, do którego ta sylaba należy W '-** sposób dzielimy wszystkie wyrazy.

Dopiero wówczas, gdy dziecko poznało sylaby, dajemy mu do czytania książkę. Tworzy ją zresztą samo przy współudziale klasy. Dzieci często układają książeczki dla swoich młodszych kolegów. Jest to metoda łubiana przez uczniów. Daje ona duże zadowolenie nauczycielowi, a jej wpływ na naukę pisania jest zadziwiający.

Pod względem przebiegu metodycznego Decroly wprowadza do swojej metody różne zmiany. Na przykład w pracy o grach wychowawczych daje następujące wskazówki:

- Małe przedmioty (20) wiszą na ścianie (przeważnie są to zabawki, np. mały samochód, polewaczka, koń. krowa, królik, stolik, kolejka itp.). Przedmioty te etykietuje się, dzieci zaś podpisy te nakładają na przedmioty, kojarząc w ten sposób nazwę przedmiotu i jej obraz graficzny. Przy etykietowaniu stopniuje się trudności (najpierw zdejmuje się 2 etykiety, potem 3 itd.).

-    Lotto obrazów i słów. Nauczyciel przygotowuje 2 serie kanonów jnaryso wanymi przedmiotami: a) 2 podpisami. b) bez podpisów. Dziecko nakłada najpierw odpowiednie napisy na kartony „a", potem na kartony „b" (Na kartonach tych narysowane jest: 6 części ciała. 6 owoców. 6 pokarmów, 6 przedmiotów z zastawy stołowej, 6 ubrań. 6 mebli.) Używając kartonów „a", dziecko tylko odpoznaje, porównuje i identyfikuje napisy, kartony J>" natomiast pozwolą kojarzyć nazwy z rysunkami przedmiotów - wchodzi tu już w grę pamięć Podobnie jak na pierwszym etapie daje się d/icciom najpierw I. potem 2 3 i 4 kartony, przez co wzrasta poziom trudności zadania.

-    Pudełka od zapałek. Najpierw dzieci oklejają pudelka od zapałek, a następnie umieszczają w nich czekoladę, cukier, orzechy, kawę, sól. kakao, fasolę, groch, chich, mąkę itp. oraz naklejają etykietki W czasie zajęć zdejmuje sic pokrywki z pudelek, a dzieci winny nałożyć je odpowiednio do zawartości pojemników.

W ciągu tych trzech etapów dzieci poznają już dostateczną liczbę słów Można zatem rozpocząć czynność analizy i syntezy. Do tego celu służą następne gry.

Małe scenki z żyda rysuje się na kartonie o wymiarach 15* 16 cm i podpisuje zdaniem objaśniającym, dziecku zaś przedstawia się na kartonie takie samo zdanie, aby zakryło podpis (chodzi tu o identyfikację). Potem usuwa się podpis i czynność porównania komplikuje dodatkowo konieczność przypominania. Następnie daje się dziecku to samo zdanie pocięte na poszczególne wyrazy, a dziecko musi je odtworzyć z modelem lub bez modelu Liczba tych obrazów nie jest ograniczona, zależy ona od nauczyciela i poziomu uczniów. Ćwiczenie to może być również wykonywane jako praca zbiorowa: nauczyciel rozdaje zdania napisane, potem pokazuje kolejno obrazki 1 każe pokazać odpowiednie zdanie lub też pisze zdanie na tablicy i każde pokazać odpowiedni obrazek.

-    Deseczki. Praca syntezy. Nauczyciel przygotowuje: 1)8 deseczek o wymiarach 12x5 cm, na których wypalono: a) krzesło, gdzie umieszczony jen dzbanek, piłka, filiżanka, kapelusz; b) stół z tymi samymi przedmiotami; 2) małe przedmioty, na których są nazwy przedmiotów i wyrazy .Jest**. ..na" Dziecko uczy się przestawiać te wyrazy tak. aby utworzyć z nich zdanie, np Piłka jest na krześle. Kapelusz jest na stole. Rysunki wykonane są w uproszczony sposób, aby dziockomogło je przerysować do zeszytu Na tym etapie nauczania dziecko może

rysować w swoim zeszycie te sceny i naklejać pod nimi napisy, a potem oddzielne

słowa, układając samodzielnie napis. Dzieląc w ten sposób zdania, uczy się jednocześnie krótkich słów. np .Jest”, „na”, odróżnia je i czyta już samodzielnie w następnych zdaniach. Wtedy właśnie nauczyciel wybiera spośród znanych słów te, które mają sylaby podobne i zwraca na nie uwagę dziecka. Dziecko wkracza w stadium analizy, bawi się wyszukiwaniem pośród znajomych mu słów sylab r liter podobnych.