Lokalizacja: Sudety Zachodnie. Karkonosze. N-ctwo Kamienna Góra. L-ctwo Ogorzeiec oddz. 182i. stok. wysokość 800 m n.p.m.. wystawa W spadek 20 stopa Drzewostan: starodrzew bukowy
Runo: Deschampsia flexuosa 1. Luzula pilosa +. Fagus syivatica « Potytnchum
formosum 1
Gleba
0- 1 cm: Ol. liście buka. drobne gałązki
1- 8 cm: Ah/O. szaroczarny (10YR 3/2; 10YR 2/2). umiarkowanie wilgotny poziom
eplhumusowo-ziemisty, średnio szkieletowy (20% kamienie), struktura or. zelkowa, układ pulchny. pH w H O 3.8. pH w KCI3 1 korzenie • - - prze ście wyraźne
8-25 cm: A. szara, z brunatnym odcieniem (10YR 5/4; 10YR 3/4). umiarkowanie wii
gotna glina średnia pylasta. silnie szkieletowa (40% kamienie) struktura gruzelkowa. układ pulchny. pH w H O 4.3. pH w KCI 3.7. korzenie ■* + . przejście stopniowe
25-70 cm: Bbr. brunatna (10YR 5/6; 10YR 4'6). umiarkowanie wilgotna glina średnia
pylasta. silnie szkieletowa (40% kamienie), struktura foremnowielościenna zaokrąglona, układ słabo zwięzły pH w HO 5.2. pH w KCI 4 1 kor zenie + + +. przejście wyraźne
70-120 cm: BbrC brunatny (2.5Y 6/6; 2.5Y 4/6) umiarkowanie wilgotny utwór szkiełe towo*gliniasty (90% rumosz amfibolłtowy •* glina lekka pylasta) struktura spójna, układ zwięzły. pH w H O 5.3. pH w KCI 4.1. korzeni brak Diagnoza gleby i siedliska Typ gleba brunatna
Podtyp gleba brunatna kwaśna (Skelelł-Dyslric Cambisol)
Odmiana podtypu nie wyróżniono Rodzaj; amfibolłt
Gatunek glina średnia pylasta szkieletowa na utworze szkieletowo-gllnlastym Typ próchnicy; moder
Kategoria i indeks trofizmu eutroficzna. ITGL 28,7
Aktualna żyzność siedliska las górski, zniekształcony, LG-z
Potencjalne zbiorowisko roślinne żyzna buczyna sudecka (Dentario ennpaphyllldls
Fagetum (Preis 1936) Oberd. 1957)
Występowanie poziomu cambic 25 70 cm i wartość V na głębokości 20-100 cm poniżej 50%. a w części powierzchniowej poniżej 20% pozwala klasyfikować glebę jako brunatną kwaśną. Pomimo dużej kamtenistośo (patrz zdjęcie i opis) gleba żyzna i zasobna zapewnia jąca dobre warunki bytowania żyzne) buczynie sudeckiej Zwarta buczyna i duży opad śaoły przyczynił się do powstania nadkładu orga nicznego (1 8 cm), powierzchniowego zakwaszenia gleby i ustąpienia typowych dla żyznych buczyn gatunków runa (z)
172