18 ^B=q’^N\

W_t — wartość opalowa (dolna) paliwa

(UI.29) [kg/s] oznacza

(całkowite) zapotrzebowanie paliwa, B =

Układy dwuwałowe. Według wzoru (IIL20) praca efektywna jednostkowa turbozespołu gazowego wynosi

£ = 7«(1—ó)(l +a)'h_T—h_k.

Zakładając dla uproszczenia

(l-Ą(l+a)-l,

otrzymujemy relację

T_t = h_t = n_mh_T-h_k, (III.30)

z której wynika

h_T = —h,+—h_k. (III. 31)

Cały wewnętrzny spadek entalpii w turbinie można podzielić na dwie części (rys. m.5)

h_T = h_TN+h_TS, (III.32)

gdzie

przedstawia część pracy wewnętrznej turbiny zużywaną na napęd sprężarki, zaś

Ar# = h, — h_T—h_TS

*1m

jest częścią wykorzystywaną do napędu odbiornika mocy użytecznej.

Turbinę można zatem zbudować w układzie dwuwałowym, przedstawionym na rysunku III.6. Pierwsza turbina przerabiająca spadek h_Tk = (1 faJK

Rys. III.5. Podział spadku entalpii w turbinie h_T na spadek w turbinie sprężarkowej Ji_rs i spadek

w turbinie napędowej h_TS

generator gazu

Rys. 1II.6. Schemat układu dwuwałowego

służy wyłącznie do napędu sprężarki, można ją więc nazywać turbiną sprężarkową TS. Druga turbina przerabiająca pozostałą część spadku h_TN = h_T—h_TS przeznaczona jest wyłącznie do napędu odbiornika mocy i tę część maszyny nazwiemy turbiną napędową TN.

W praktyce bardzo często stosuje się układy dwu wałowe w napędach trakcyjnych, jak samoloty, okręty, samochody. Turbiny dwuwałowe są dogodniejsze w projektowaniu, gdyż pozwalają na swobodny dobór korzystnej prędkości obrotowej części sprężarkowej i niezależnie części napędowej. Poza

18 B=q’N\

Tt = ht = nmhT-hk, (III.30)

hT = hTN+hTS, (III.32)

Ar# = h, — hT—hTS

18 ^B=q’^N\

T_t = h_t = n_mh_T-h_k, (III.30)

h_T = h_TN+h_TS, (III.32)

Ar# = h, — h_T—h_TS