P1590178

C — Horyzontalny przekrój przez worek mosznowy

a — Jądro, b — śródjądrze (mediastlnum), c — osłonka biaława (tunica albugtnca) z naczyniami Krwionośnymi, d — Jama otrzewnowa, e — osłonka pochwowa (tunica. uaglnalis communi*), f/ — luźna tkanka łączna, g — błona kurczliwa (tunica dartoa), ta — skóra właściwa, i — naskórek, k — zachyłek najądrza (saccus eptdidymldts), 1 — trzon najądrza, m — krezka najądrza, n — nasieniowód w fałdzie otrzewnej, o — przegroda moszny (wg Bloma i Chrlstensena, 1947>

„White Heiler Disease” (Fincher i Williams, 1926; Boyd, 1944; Springgs,

1946 i inni).

W większości przypadków daleko posuniętych zaburzeń rozwojowych gonad występują też znaczne uwstęcznienia w zewnętrznych odcinkach narządów rozrodczych (Roberts, 1956).

Możemy jednak wydzielić grupę zaburzeń, przy których występują szczególnie dobitnie zmiany w narządach kopulacyjnych. Z tego rodzaju zjawiskiem spotykamy się przede wszystkim u obojnaków. Zjawisko to występuje stosunkowo często u kóz, świń, rzadziej u bydła i "koni (przegląd literatury podaje Koch, 1961).

Obojnactwo, hermafrodytyzm, dzielimy na dwa rodzaje; oboj-_lnactwo właściwe i obojnactwo rzekome. Obojnactwo właściwe występuje wtedy, kiedy mamy do czynienia z 'gonadami zarówrii? żeńskimi, jak i męskimi. Natomiast otoojnactwd fzekbme]jest wtedy, kiedy gonady wykazują właściwości jednej płci,' a zewnętrzne narządy płciowe wykazują właściwości drugiej płci. Oczywiście między przypadkami obojnactwa istnieje ogromna zmienność. Istnieje zmienność zarówno w zmianach morfologicznych, jak i w zachowaniu się tych zwierząt. Typowe objawy dla obojnactwa właściwego spotykano u świń. świń występuje zjawisko tzw. ovotestis. Są to gonady, które zawierają zarówno strukturę jądra, jak i strukturę jajnika. Obojnactwo rzekome jest opisane w odniesieniu do kóz, u których gonady mają charakter męski, a zewnętrzne narządy wyglądają na żeńskie.

Zasługą szkoły skandynawskiej w poznaniu niepłodności zwier z zaburzeniami rozwojowymi jest zwrócenie uwagi na tło genet;