patus, proba, sesja1

10.12.2007

Środki zabezpieczające (rozdział X Kodeksu Karnego) - są to albo środki reakcji na przestępstwo albo środki reakcji na czyn zabroniony.

| Czyn zabroniony - to takie zdarzenie wykonane przez człowieka które posiada wszystkie znamiona przestępstwa, ale nie jest przestępstwem ponieważ nie posiada ZAWINIENIA.

Pomysł wprowadzenia środków zabezpieczających pojawił się w XIX wieku kiedy prawo karne oparte zostało na zasadzie subiektywizmu.

Środki zabezpieczające to środki ochrony społecznej przeciwko sprawcom którzy mimo ukarania nadal popełniają przestępstwo.

Zasada desuetudo - przepis obowiązujący, ale nie stosowany.

Środki typu eliminacyjnego - podstawową stroną środku zabezpieczającego jest niebezpieczność sprawcy dla porządku prawnego wyrażającego się wysokim prawdopodobieństwem popełnienia czynu o wysokiej szkodliwości społecznej.

• Sąd ma obowiązek badać stopień zawinienia.

Pozostałe środki zabezpieczające.

Inne środki zabezpieczające o charakterze leczniczym przeznaczone dla sprawców poczytalnych którzy są uzależnieni od alkoholu lub innych środków uzależniających. Sprawca popełnia przestępstwo w związku z uzależnieniem za które grozi kara nie przekraczająca lat dwóch. Sąd może skazać go na karę pozbawienia wolności w zakładzie zamkniętym leczenia odwykowego, jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przestępstwa ( art. 96 k.k.).

Uzależnienie w takim przypadku jest czynnikiem etologicznym czyli jest przyczyną popełnienia przestępstwa.

Środek zabezpieczający w przypadku osób uzależnionych występuje obok kary. W przypadku osób niepoczytalnych stosuje się go zamiast kary.

Według ustawy środek zabezpieczający stasuj się jako pierwszy ( przed karą) może trwać od 3 miesięcy do lat 2.

Racjonalność karania—jeżeli czynnikiem etiologicznym jest uzależnienie to lepiej jest zrezygnować ze stosowania krótkotrwałych kar pozbawienia wolności.

W przypadku sprawców niepoczytalnych których czyn zabroniony jest bardzo szkodliwy społecznie, sprawcy powinni odbywać karę w zakładach zamkniętych zabezpieczających w których są poddawani leczeniu. Celem tego oddziaływania nie powinna być dolegliwość, represja lecz leczenie.

Upojenie patologiczne polega na tym, że człowiek wprowadza do organizmu minimalną dawkę alkoholu która może spowodować ostrą i krótką chorobę psychiczną. Zbrodnię popełnioną w trakcie tej choroby charakteryzuje szczególne okrucieństwo.

V