PB040715

228 Higiena l dobrostan zwierząt gospodarskich

micznych, fizycznych lub mikrobiologicznych. Powinno ono być opako^ nc. jeśli zachodzi potrzeba, w szczelne torby opatrzone informacją o dacię produkcji.

Pakowanie, transport i magazynowanie karmy powinno przebiegać w taki sposób, by uniknąć skażenia, zepsucia lub zniszczenia. Pomieszczenia służące do magazynowania powinny być chłodne, ciemne, suche, wolne od gryzoni i insektów.

Łatwo psująca się karma, taka jak pasza zielona, warzywa, owoce mięso, ryby itp. powinny być przechowywane w chłodniach, lodówkach lub zamrażarkach. Wszelkie naczynia do karmienia, inne sprzęty służące do karmienia zwierząt laboratoryjnych powinny być regularnie czyszczone, oraz jeśli to konieczne sterylizowane. Jeżeli używana jest pasza płynna lub jeżeli może być łatwo zanieczyszczona przez wodę, mocz itp. konieczne jest codzienne czyszczenie. Sposób podawania pożywienia może zmieniać się w zależności od gatunku zwierzęcia laboratoryjnego, lecz powinien zaspokajać jego potrzeby fizjologiczne. Ponadto, należałoby podjąć niezbędne kroki, aby każde zwierzę miało bezkonfliktowy dostęp do pożywienia.

Ogólne zasady profilaktyki. Wszystkie nowe zwierzęta wprowadzane do pomieszczeń hodowlanych muszą być poddane kwarantannie (tab. 5.18), a do jednostek prowadzących doświadczenia - aklimatyzacji. Czas trwania aklimatyzacji ustala lekarz weterynarii opiekujący się zwierzętami.

Tabela 5.18. Zalecany okres kwarantanny dla niektórych gatunków zwierząt

Gatunki	Dni
Mysz	5-15
Szczur	5-15
Myszoskoczek	5-15
Świnka morska	5-15
Chomik syryjski	5-15
Królik	20-30
Kol	20-30
Pies	20-30
Zwierzęta naczelne	40-60

Wszystkie zwierzęta muszą mieć zapewnioną opiekę lekarsko-weterynaryjną. Każdy przypadek zachorowania lub zranienia zwierzęcia musi być niezwłocznie zgłoszony lekarzowi weterynarii.

Codziennie należy kontrolować warunki panujące w pomieszczeniach, sprawność sprzętu i wyposażenia wykorzystywanego w hodowli.

j(ażdc zwierzę poważnie zranione powinno być możliwie najszybciej ^_anc lekarzowi weterynarii w celu leczenia. W przypadku gdy ho-P ca prowadzący hodowlę zwierząt laboratoryjnych lub osoba odpowie-

d°\'~_a‘_za opiekę nad zwierzętami w jednostce organizacyjnej uprawnionej f¹ ^prowadzania doświadczeń lub testów uzna, że jest konieczne bcz-

(K> >    .. .i^mliif^nip rann^on ?u/i»rwia zwierze In iitmlnrc!) (in mi cnrtoSh

inczne uśmiercenie rannego zwierzęcia, zwierzę to uśmierca się w sposób z'^v _ślony w przepisach o kwalifikacjach osób uprawnionych do zawodo-⁰ o uboju oraz warunkach i metodach uboju i uśmiercania zwierząt Roz-tiflfanM Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dn. 2 kwietnia 2004 r. w r\pje kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju oraz do-aCZfilnych metod uboju i uśmiercania zwierząt: {Dl U. z 2004 r. nr 70,

§w

r pomieszczenia, klatki, kojce i wybiegi regularnie należy czyścić, a w j_C potrzeby poddać dezynfekcji. W pomieszczeniu dla zwierząt w wi-Jocznyn^{1 m}‘^ej^scu umieszcza się szczegółowy opis oraz harmonogram yszczenia klatek i kojców oraz wymiany ściółki.

Zdrowie i higiena personelu powinny być przedmiotem szczególnej uwagi ze względu na potencjalne zagrożenie, jakie stanowią dla zwierząt.

5,12.3. Doświadczenia na zwierzętach

Doświadczenia na zwierzętach zawsze budziły wiele emocji i dyskusji. Już sama definicja doświadczenia, która brzmi, że ,4oświadczenie -każda forma wykorzystania zwierzęcia do badań naukowych, testów i celów dydaktyczjiych, mogąca wywołać u niego ból, cierpienie, strach lub trwale uszkodzenie w jego organizmie, w tym działania mające na celu lub mogące spowodować urodzenie się zwierzęcia cierpiącego na którykolwiek z tych stanów, także wtedy gdy wyeliminowano ból, cierpienie, strach lub skutki trwałego uszkodzenia przez skuteczne użycie odpowiedniego znieczulenia lub innych środków, z wyłączeniem metod najmniej bolesnego znakowania zwierząt; doświadczeniem jest również uśmiercenie zwierzęcia do badań naukowych, testów i celów dydaktycznych" zawarta w Ustawie z dn. 21 stycznia 2005 r. o doświadczeniach na zwierzętach (Dl U. z 2005 r. nr 53, poi 289) dopuszcza cierpienie zwierząt. Jednakże współczesna nauka, medycyna, niektóre gałęzie przemysłu, jak np. farmaceutyczny, chemiczny czy ochrona przyrody mając na względzie dobro człowieka jak i samych zwie-rcąi, nie mogą z tego typu doświadczeń zrezygnować.

Obecnie istnieją ścisłe przepisy, dyrektywy Unii Europejskiej (dyrek-Owy Rady 86/609/EWG z dnia 24 listopada 1986; dyrektywa 2003/65/WE