Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20095608 bmp

I> M<Quail. tiw«i tommrkmnrma ma*tmvgo. Wjujywa K<i? ISBN M7S-K5-01-I5IS3-M, Oby WN PWN 2007

2.9. Zróżnicowanie mediów 53

ley 1986), nawet jeśli rodzina rzadziej oglądają wspólnie (zob. rozdział 16). Nadal jest w centrum zainteresowania ogółu i wspólnego doświadczenia wielu społeczeństw. Ma ona - jak się wydaje na stale - charakter zarazem domowy i kolektywny. Pomimo technologicznej tendencji do indywidualizacji użycia i specjalizacji treści można to wyjaśnić tradycyjnymi warunkami życia rodzinnego (wspólna przestrzeń, czas i warunki). Oczekiwane rozpowszechnienie cyfrowego radia i telewizji, wraz z demograficzną tendencją do wzrostu liczby jednoosobowych gospodarstw domowych oraz rozwodów, jak również spadku liczby dzieci, może skutkować wzmocnieniem wspomnianego kierunku rozwoju.

Pytania dotyczące mediów, zawarte w ramce 2.11, wskazują trzy wymiary odbioru mediów, które znajdują zastosowanie raczej do mediów tradycyjnych: w domu czy poza domem, doświadczenie indywidualne czy wspólne, raczej publiczne czy raczej prywatne. Telewizja jest na ogół wspólna, domowa i publiczna. Gazeta, mimo zmienności jej treści, należy do innego typu. Z pewnością ma charakter publiczny, jest jednak mniej domowa i bardziej prywatna co do sposobu użycia. Z radiem bywa różnie, często jednak jest raczej prywatne, nie wyłącznie domowe i bardziej zindywidualizowane w sposobie użycia niż telewizja. Do tego wzorca pasują też książka i fonogram. Powyższe rozróżnienia tracą jednak w ogóle na ostrości wskutek zmian technologicznych zmierzających w kierunku wzrostu liczby i konwergencji możliwości odbioru.

2.11. ZRÓŻNICOWANIE SPOSOBU UŻYCIA MEDIÓW

•    W domu czy poza domem?

•    Doświadczenie indywidualne czy wspólne?

•    Użytek prywatny czy publiczny?

•    Interaktywne czy nie?

Nowsze media cyfrowe zwiększyły niepewność co do tego, które medium nadaje się do jakich celów, dodały jednak jeszcze jedno kryterium różnicowania mediów: stopień interaktywności. Media bardziej interaktywne to te. które pozwalają użytkownikowi na ciągły, umotywowany wybór i reakcję. Gra wideo, CD-ROM, Internet i czat telefoniczny to doskonale przykłady mediów, dla których interakcja jest normą, faktem jest jednak także, że wielokanałowa telewizja kablowa lub satelitarna mają rosnący potencjał interaktywności, podobnie jak domowe urządzenia rejestrujące i odtwarzacze. Mimo usilnego eksponowania konsumenckiej potrzeby interaktywności istnieją uzasadnione wątpliwości, czy jest ona istotnie pożądana, z wyjątkiem sytuacji gdy pełni określoną funkcję i przynosi określone nagrody (zob. van Dijk 2001).