PwTiR129

256 Rozdział 9

pomieszczenia są oddawane w najem na okres z reguły nic krótszy od roku i z zastrzeżeniem, że nie mogą być one wykorzystywane w innych celach. Podstawą stosunku prawnego jest wówczas umowa najmu pomieszczeń użytkowych zawarta zasadniczo na czas oznaczony i podlegająca przepisom kodeksu cywilnego dotyczącym najmu. Ze względu na konieczność podporządkowania się najemcy pokojów hotelowych do celów biurowych zasadom obowiązującym w hotelach i innych obiektach hotelarskich taka umowa zawiera najczęściej szereg ograniczeń dotyczących godzin przebywania pracowników najemcy w wynajętych pomieszczeniach, maksymalnej liczby interesantów odwiedzających te lokale, zachowania ciszy, porządku i bezpieczeństwa na terenie całego obiektu, jak też organizowania spotkań przez najemcę dla więcej niż kilkunastu osób. Jest to uzasadnione głównymi funkcjami hoteli i podobnych obiektów, które są nastawione na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych osób fizycznych podczas krótkotrwałego pobytu w określonej miejscowości.

Drugą stroną umowy hotelowej jest z reguły gość hotelowy. Może nim być każda osoba fizyczna, w tym także niemająca zdolności do czynności prawnych lub mająca tylko ograniczoną zdolność do czynności prawnych. W takich wypadkach umowa jest zawierana przez przedstawicieli ustawowych danej osoby, w tym w szczególności rodziców, pod których władzą rodzicielską dana osoba pozostaje. Umowa tego typu może być również zawarta przez osoby trzecie na rzecz określonej osoby fizycznej lub grupy osób. W takim charakterze umowa hotelowa jest zawierana przez osoby fizyczne działające na rzecz swoich bliskich, podopiecznych, czy wychowanków, jak również w wypadkach działania osób prawnych, jakimi są organizatorzy turystyki, zakłady pracy, organizatorzy konferencji oraz inne jednostki organizacyjne działające na rzecz osób fizycznych, które mają korzystać z określonych usług hotelarskich. Jak z tego wynika, omawiana umowa może mieć charakter umowy o świadczenie na rzecz osoby trzeciej. Należy podkreślić, że nie są jednak gośćmi hotelowymi osoby, które korzystają z noclegów w danym obiekcie hotelarskim w związku z zatrudnieniem w nim, ani też nocujące w takim obiekcie osoby należące do rodziny hotelarza lub będące jego gośćmi prywatnymi. Nie jest także stroną umowy hotelowej z wszystkimi tego konsekwencjami osoba przebywająca w obiekcie hotelarskim lub innym obiekcie, w którym są świadczone usługi hotelarskie, bez wiedzy podmiotu świadczącego takie usługi lub reprezentujących go osób z obsługi hotelowej. Takiej osoby nie łączy z hotelarzem żaden stosunek prawny.

Do postanowień przedmiotowo istotnych umowy hotelowej należy zaliczyć:

•    określenie osoby fizycznej lub grupy osób, na rzecz których usługi hotelarskie mają być świadczone;

•    określenie pokoju hotelowego (pomieszczenia hotelowego) lub miejsca (łóżka hotelowego) w takim pokoju, które ma być udostępnione danemu gościowi;

• oznaczenie wynagrodzenia za świadczone usługi hotelarskie lub przynajmniej wskazanie podstaw jego wyliczenia.

Taką podstawą jest przede wszystkim cennik usług ustalony przez podmiot świadczący usługi hotelarskie w danym obiekcie. Dodatkowe podstawy stanowią ustalenia między stronami dotyczące udzielonych zniżek opłat za świadczone usługi.

Z powyższego wynika, że umowa hotelowa jest umową odpłatną, czego nie zmienia fakt, iż nieraz to nie gość hotelowy lecz podmiot działający na jego rzecz dokonuje zapłaty należności. Odpłatność ta jest traktowana przez strony jako ekwiwalent usług hotelarskich świadczonych na rzecz danego gościa hotelowego lub grupy osób. Toteż omawiana umowa ma zawsze charakter umowy wzajemnej niezależnie od zasad płatności za świadczone usługi hotelarskie.

Nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem, które do postanowień przedmiotowo istotnych umowy hotelowej zalicza ponadto ustalenie czasu wykonania usług hotelarskich oraz cech charakterystycznych tych usług w postaci określenia typu pokoju lub apartamentu. Czas ten może być oznaczony lub nieoznaczony, ale w założeniu zawsze krótkotrwały, co wynika z ustawowej definicji usług hotelarskich. Okres korzystania z tych usług jest często ściśle oznaczany tylko co do daty początkowej, podczas gdy tzw. zwolnienie pokoju może nastąpić wcześniej lub później w zależności od potrzeb gościa hotelowego. Oznaczenie więc czasu wykonywania usług hotelarskich stanowi postanowienie podmiotowo istotne. Taki właśnie charakter ma również określenie w umowie hotelowej cech charakterystycznych wynajmowanego pokoju hotelowego.

Umowa hotelowa ma z natury rzeczy charakter konsensualny. Może być zawarta w dow olnej formie i często jest to forma ustna. Do jej zawarcia coraz częściej dochodzi w drodze uprzedniego zarezerwowania miejsca w danym obiekcie hotelarskim lub innym obiekcie świadczącym usługi hotelarskie, co zwłaszcza jest konieczne w wypadku turystyki grupowej i kongresowej. Taka potwierdzona rezerwacja nie zawsze ma miejsce w formie pisemnej i zwłaszcza w stałych stosunkach z określonym gościem często wystarcza telefoniczne zarezerwowanie pokoju hotelowego. Wydaje się, że w przypadku potwierdzonej rezerwacji mamy do czynienia z umową przedwstępną w rozumieniu k.c., gdyż są wtedy uzgodnione istotne postanowienia umowy hotelowej, która ma być zawarta. W tej sytuacji jest z reguły oznaczany termin ewentualnego anulowania złożonego zamówienia. W razie nieodwołania rezerwacji w ustalonych terminach, wynikających z regulaminu hotelowego doręczonego składającemu zamówienie, bądź uzgodnionych przez strony, trzeba uznać umowę hotelową za zawartą na jedną dobę hotelową. Inne ustalenia mogą w tej kwestii być uzgodnione przez strony przy składaniu zamówienia lub wynikać z regulaminu hotelowego, o ile oczywiście został on wcześniej doręczony składającemu zamówienie. W praktyce hotelarskiej formalizacja w postaci doręczenia regulaminu