P1350669

S/Ą - iloczyn powstający z pomnożenia liczby punktów, jaką uzyskali prali

cowrncy i-tcj komórki w wyniku wartościowania pracy Pt przez wskaźnik oceny pracy i-rej komórki £*,

- wskaźnik oceny pracy /-lej komórki ustalonej uprzednio w zakładzie i oscylujący wokół wartości I, npj od 0,8 (praca niezadowalająca) do 1,3 (praca wybitnie dobra) lub ustalone wedhig stopni szkolnych,

PiXEt - liczba punktów przeliczeniowych dla i-tej komórki.

Zaletą tej formuły jest motywowanie komórek organizacyjnych do realizacji wyznaczonych celów i strategii, skłanianie wszystkich pracowników do pełnego zaangażowania i jak największego wkładu w realizację celów firmy. Komórki, które w analizowanym okresie (roku, półroczu) wykonywały swoje obowiązki na poziomie przeciętnym lub miernym, otrzymują stosownie do oceny mniej środków na podwyżki. Stosowanie formuły nie jest wskazane, gdy praca komórek ma w dużej mierze charakter dyspozycyjny, a na rezultaty komórek ma wpływ bieg wydarzeń zależny od otoczenia, a nie indywidualny wkład, przedsiębiorczość, innowacyjność i zaangażowanie pracowników.

Zmodyfikowana formula - cena za punkt przeliczeniowy powiązany z oceną pracy komórki

formula ta ma na celu różnicowanie podwyżek nie tylko na poziomie komórek organizacyjnych w zależności od ich oceny, ale także na poziomie poszczególnych pracowników. Procedura ustalania podwyżek składa się z czterech faz:

• obliczenie ceny za punkt przeliczeniowy:

C/T = fZ:|;P_łx£_ł 1-1

F_tmCP'xl‘,xB_t

(48)

• obliczenie kwoty podwyżki dla *-lej komórki

(49)

| obliczenie ceny za punki przeliczeniowy w ł-tej komórce organizacyjnej przy uwzględnieniu indywidualnej oceny pracowników:

(30)

(31)

• obliczenie kwoty podwyżki dla konkretnego pracownika: ÓWu = J>„ X CK x Ou

gdzie:

Cr_t — cena za punkt dla ż-tej komórki, uwzględniająca punkty wynikające z wartościowania pracy oraz indywidualnej oceny pracowników,

Ou - ocena pracy i-tego pracownika w i-tej komórce, oscylująca wokół wartości 1, np. od 0,8 (praca niezadowalająca) do 1,3 (praca wybitnie dobra), lub ustalana według stopni szkolnych.

obiektywizm (jeśli wyniki wartościowania nie budzą zastrzeżeó). Stosowanie formuły

Przedstawiona formula w sposób sformalizowany rozwiązuje kwestię podwyżek plac na wszystkich szczeblach struktury organizacyjnej zakładu. Jej zaletą jest duży

wskazane jest, gdy w firmie ważną rolę odgrywa zaangażowanie osobiste i ogólne wyniki komórki oraz gdy dla wszystkich pracowników jasno sformułowane zostały wymagania pracy i kryteria jej efektywności.

Formula — cena ta punki i kryteria motywacyjne

Formuła ta w jednej części oparta jest na wyliczeniu ceny za punkt, w drugiej na innych kryteriach motywacyjnych. Ma ona na celu stosowanie jednakowych zasad w części dotyczącą) waloiyzacji plac i pozostawienie swobody kierownikom komórek organizacyjnych do rozdziału podwyżek w części poza waloryzacją, np. według oceny wyników pracy pracowników¹”. Zasady podziału środków na waloryzację i podwyżki motywacyjne usiała się na szczeblu zakładu. Kierownicy mają obowiązek stosowaó sztywne formuły wyłącznie do wyliczania wysokości podwyżek dotyczących walory-

^,MW. KopcnyAdtl. kuant placowy. Jak pnydzwhł wyżce wynagrodzenie na dotychczasowym stanowisku, Personel, IW. nr 9. s. 38-39: