s569

Tarządzanic jądrem systemu 569

mają karty muzyczne produkcji Creative Labs nic powinni mieć z instalacją karty żadnych problemów s.ndconf ig obsłuży ich sprzęt bez problemów. Reszta jednak, szczególnie po siadacze najnowszych kart typu Pług and Play, będzie prawdopodobnie zmuszona skompilować system lak, by zapewnić sobie wygodniejszą i bardziej niezawodną obsługę, karty.

Mimo że nadal konfiguruję obsługę dźwięku jako osobny moduł, robię to odrobinę inaczej niż w przypadku standardowej konfiguracji karty muzycznej dla Red Hat Linuksa. Eksperymentowanie z konfiguracją obsługi dźwięku zajęło mi sporo czasu i wysiłku. Rady tu zawarte, mam nadzieję, oszczędzą go czytelnikom. Podstawową zaletą skonfigurowania obsługi dźwięku jako modułu jest możliwość późniejszej jego przebudowy i testowania na mm nowego sprzętu bez konieczności przeładowywania systemu. Aby skorzystać z mojego sposobu, należy -sięgnąć do programu make xconfig (patrz dalej). Poza tym, pamiętać też należy, że moja metoda prawdopodobnie przestanie działać (lub trzeba ją będzie zmodyfikować), gdy pojawi się następna wersja jądra Linuksa.

Zaczynamy od włączenia obsługi /ctev/audio i /dev/dsp. Większość linuksowych aplikacji multimedialnych nie może się bez nich obejść. Obsługę standardu MIDI możemy włączyć lub nie. Jeśli ją włączymy, należy pamiętać, żc większość kart MIDI kontaktuje się z komputerem za pomocą kontrolerów kompatybilnych z kontrolerem MIDI MPU-401 lub podobnym do niego i jego obsługę również powinniśmy włączyć.

Jeśli skonfigurujemy obsługę dźwięku jako moduł, sterowniki kart muzycznych również powinny zostać skonfigurowane w ten sposób. Poświęciwszy każdemu z nich odrobinę pracy będziemy mogli przy każdym z nich odpowiedzieć Y.

W ten sposób sterowniki dźwięku zamiast w kilku modułach zostaną skompilowane w jednym. Jednocześnie uzyskamy możliwość ręcznego ustawienia odpowiednich adresów I/O, przerwań 1RQ i kanałów DMA dla każdego sterownika.

Odkryłem, że jest to najprostszy sposób na zmuszenie bardziej opornych kart muzycznych do współpracy z Linuksem. Gdy już skonfigurowaliśmy odpowiednie parametry, a nasza karta jest typu Pług and Play. skorzystamy z programu isapnp, aby skonfigurować odpowiednie adresy I/O i inne parametry.

Program konfiguracyjny zapyta, czy potrzebujemy dodatkowych sterowników niskiego poziomu (ang. lnw-level dńvers). To niestandardowe wyposażenie opisane jest dokładniej w katalogu drivers/sound.

Wreszcie ostatnia sekcja skryptu:

*    Kernel hacking

*

Kernel profilinq support (CONFIG_PROFILE)|N/y/?J

The linux kernel is now hopefully configured for your setup.Check

the top-level Makefile for additional configuration,