S6300464

»torakotomię, ewentt W zależności od wici	lalnic procedurę wideotoratoskopową.
	ib wymacać natychmiastowej operacji. \

nwmumowB

wica > oblatem klinicznym odpowiadającym zawałowi i uk lei powinien być IfCfdny, W przypadku większego przemieszczenia odłamów nalety )e nastawić I zespolić operacyjnie pętlą drutu dla uniknięcia niebezpieczeństwa uszkodzenia narządów śródpiersła przez penetrujący w głąb fragment kostny.

Odma (rozedma) iródpleisia (pnmniomeiiutsrmum)

Powietrze do lułnc) tkanki śródpie tsia mole przedostawać się z uszkodzonego oskrzela głównego, tchawicy, przełyku, płuca lub rany klatki piersiowej drążącej do śiddpiersia. Sama obecność powietrza w śródpiersiu nie powoduje szkodliwych następstw. Szybkie narastanie rozedmy obserwuje się w uszkodzeniach tchawicy i oskrzeli, a powolne oraz mniejszych rozmiarów w zranieniu przełyku lub płuca od strony śródpiritia. Nadmiar powietrza poprzez górny otwór klatki piersiowej przedostaje się na szyję i twarz, zmieniając wygląd chorego w sposób monstrualny (ryc. 13).

IJ Rozkglj odw* podtkóiM (Mmy i szyi towariyuąca odmie tródpkui* kfW.lnpdHp)

twarz staje aę okrągła, skóra wygładzona, trzeszcząca pod dotykiem, chory może mieć utrudnione otwieranie oczu. jeżeli jednak stan chorego się pogarsza, należy myśleć o Innych jeszcze obrażeniach klatki piersiowej lub o odmie zastawkowej, gdyż rozedma podskórna znacznie utrudnia ocenę miąższu płucnego w badaniu RTG. Odma śródpiersiowa, która nie narasta, nie wymaga też specjalnego leczenia, natomiast jeśli ulega powiększeniu, to należy naciąć skórę ponad mostkiem w znieczuleniu miejscowym w celu odprowadzenia powietrza

i kontynuować diagnostykę dla ustałem* przyczyny wzmożonego się powietrza do śródptertła

Krwiak opłucne)

Należy do częstych następstw urazów klatki piersiowej, zarówno tępych, jak i przenikających. Źródłem krwawienia mogą być tętnice ściany klatki piersiowej, zraniona tkanka płucna, naczynia śródpiersia i serce. Krwotok do jamy opłucnoweł jest częstym powodem zgonu na miejscu wypadku, częściej w następstwie urazów tępych niż przenikających. Ważny problem stanowią urazy jitiogenne, do których dochodzi w trakcie kantulacji tył podobojczykowych, podczas punkcji opłucnej, zabiegu sklerotyzacji żylaków przełyku, biopsji transtorakalnej lub transbronchi.il-nej, a także po zabiegach torakochlrurgicznych. Rozpoznanie krwotoku do lamy opłucnej na podstawie objawów klinicznych nic zawsze jest łatwe, gdyż dopiero utrata 25% krwi krążącej doprowadza do wstrząsu krwotocznego. Często trudno jest ocenić, czy ciężki stan chorego jest wynikiem wstrząsu krwotocznego, czy urazowego. Badaniem przedmiotowym stwierdza się stłumienie odgłosu opiłkowego i osłabienie szmeru oddechowego po stronie krwawienia. Ogólny stan chorego będzie zależał od dynamiki krwawienia oraz ilości wynaczynionej krwi; począwszy od dobrego stanu przy utracie 300-400 raL krwi. średnio ciężkiego przy ubytku 500-1500 ml, i bardzo ciężkiego po utracie ponad 1500 mL krwi. Pierwszym badaniem diagnostycznym na pewno jest RTG klatki piersiowej, jeżeli tylko to możliwe wykonane w pozycji pionowej chorego. Wykaże ono wówczas zacienienie pola płucnego w linii Damotseau oraz przemieszczenie śródpicnśa na stronę zdrową (w jamie opłucnowej musi się znajdować minimum 300-400 mL płynu, aby został wykryty badaniem RTG). W pozycji leżącej chorego krew uwidacznia się w formie przymglenia poła płucnego - wówczas wskazane jest wykonanie USG, TK klatki piersiowej lub próbne nakłucie. Badanie morfologu krwi w pierwszej fazie krwawienia może nie wykazywać istotnych odchyleń. Leczenie krwawienia do jamy opłucnej tna do spełnienia dwa główne cele: 1) zatrzymanie krwotoku, wyrównanie ubytku krwi oraz ewentualnie zaopatrzenie uszkodzeń; 2) całkowite usunięcie z opłucnej krwi. skrzepów, złogów włóknika i przywrócenie prawidłowych warunków oddychania. Można to osiągnąć wykonując punkcję, drenaż opłucnej

wantę chirurga •nypadku niewielkiego krwawienia należy wykonać punkcję diagnostyczno-odbarczającą junty opłucnej. Przy ponownym nagromadzeniu się krwi wskazany jest drenaż opłucnej. Krwawienie średniego stopnia powoduje zacienienie V4~ pola płucnego w obrazie RTG, z możliwą lendencją wzrostu. Po wstępne) diagnostyce (USG. TK) wprowadza się możliwie gruby dren (Eschmann nr 36) poprzez V--VT mlędzytcbric w linii pachowej przedniej łub środkowej. Dalej obowiązuje śledzenie dynamiki krwawienia, wyrównywanie ubytków, ewentualnie kwalifikacja do operacji. Intensywne

-r-r-r-c-c-c-c-c-f <r tr