Scan0006 (54)

11.6. CZEŚĆ DOŚWIADCZALNA

Doświadczenie 11.1.

Wypieranie wodoru z wody przez metaliczny magnez

Celem ćwiczenia jest porównanie jak zachowuje się magnez w zimnej i gouv -wodzie oraz w roztworze wodnym soli hydrolizującej kationowo.

Wykonanie

1.    Do trzech probówek zawierających:

a)    wodę o temperaturze pokojowej,

b)    gorącą wodę,

c) roztwór chlorku amonu (c_NH4C1 = 0,5 mol/ dm³)

wrzucić oczyszczony papierkiem ściernym mały kawałek wstążki m gnezowej.

2.    Dodać do każdej probówki 3 krople roztworu fenoloftaleiny i obsci" wać intensywność (natężenie) barwy wskaźnika.

3.    Porównać przebieg reakcji we wszystkich trzech probówkach.

4.    Napisać odpowiednie równania reakcji (w punkcie 3 najpierw rent hydrolizy NH₄C1).

Doświadczenie 11.2.

.V

Wypieranie przez metale wodoru z roztworu wodorotlenków

1.    Do dwóch probówek zawierających:

a)    cynk (w postaci blaszki),

b)    glin (w postaci blaszki)

dodać 1 cm³ roztworu NaOH (c_Na0H = 6 mol/ dm³).

2.    Porównać przebieg reakcji w obu probówkach (np. po 5 min.) i pi stawić to odpowiednimi równaniami reakcji.

Doświadczenie 11.3.

Określanie głównego składnika stopu

Jako zadanie student otrzymuje stop, którego głównym składnikiem jest |ul-z następujących metali: Mg, Zn, Al, Fe, Mn, Pb, Cu

Sposób wykonania:

1. Najpierw należy sprawdzić (v,v pióbki n ngiip ' kwaśno solnym W i celu do probówki nalr/y dotlili <r.fi<muh    1 uh' mątwom I wm

solnego (1 l I) i obsuwo Win li -iii nd moi lub po kilku miiuitiiob Witta wydzielanie wodom (intensywnie lub w postaci bardzo małych pęcherzyków), to można założyć, że próbka reaguje z tym kwasem i należy pozostawić próbkę na ok. 10 minut pod wyciągiem w porcelanowym kubku.

11 Jeśli próbka nie reaguje z kwasem solnym, to wówczas kwas solny należy wylać do przygotowanej zlewki (pod wyciągiem), próbkę przepłukać wodą destylowaną, dodać 1 cm³ roztwom kwasu azotowego(V) (1+1) i pozostawić pod wyciągiem (w kubku) na około 10 minut.

I V Po całkowitym lub częściowym rozpuszczeniu próbki (w HC1 lub HN0₃) należy rozcieńczyć roztwór wodą destylowaną do około 10 cm³ i wykonać odpowiednie reakcje na wykrycie kationów, które pojawiły się w roztworze (patrz rozdział 4). Roztwór po reakcji zawiera nadmiar kwasu i dlatego należy przeprowadzać reakcje wytrącania wodorotlenków przy użyciu roztworów o wyższym stężeniu (2 mol/dm³).

I # imoifci po wykonaniu ćwiczeń:

Bivniy z probówek zlewamy do naczynia z napisem „ZLEWKI” (pod wyciągiem), pyma laboratoryjne myjemy w wodzie wodociągowej, a następnie destylowanej.

M '! i próbek wrzucamy do przygotowanego pojemnika z napisem „METALE”.

■tai owanie wyników:

1 Przedstawić równaniem chemicznym reakcję metalu z kwasem (cząsteczkowo i jonowo).

Przedstawić równaniami reakcje wykrywania kationu po roztworzeniu próbki stopu.

■(ftni.i kontrolne

l ('o to znaczy, że metal aktywniejszy wypiera mniej aktywny z roztworu jego soli?

Podać przykłady poparte odpowiednimi równaniami reakcji chemicznych, r Ł ()mówić szereg napięciowy metali.

*. Przedstawić budowę ogniwa galwanicznego.

[ 4. Ink ilościowo ocenia się aktywność metali?

S.    < hnówić sposób wyznaczania potencjałów standardowych metali,

ó Przedstawić wzórNernsta.

lakie wnioski wynikają z szeregu napięciowego metali? l.-lkic rozróżniamy stopy metali.

"    <)mówić wypieranie przez metale wodoru w wody i wodorotlenków.

h» Pi/tul,sławić jonowo i cząsteczkowo reakcje różnych metali z różnymi k WiiHftttti

m