Scan10172 (2)

MONITOROWANIE BADANIA

MONITOROWANIE BADANIA

Sazometria krwi tętniczej

Echokardiografia

Cel: umożliwić ciągłą ocenę funkcji ważnych życiowo narządów oraz zachodzące zmiany.

Ciągłe monitorowanie: EKG, ciśnienia tętniczego krwi ■ jeśli to możliwe ośrodkowego ciśnienia żylnego, częstości oddechów, pulsoksymetrii, kapnografii, temperatury głębokiej i diurezy jest niezbędne do wykrycia zmian zachodzących u niestabilnego pacjenta w okresie po przywróceniu krążenia. Należy prowadzić ciągłą ocenę efektów interwencji terapeutycznych (np. wspomaganej wentylacji, terapii diuretykami).

zenie anemii jako jednego z czynników niedokrwienia i sercowego i ustalenie wartości wyjściowych

Biochemia

na funkcji nerek

i stężenia elektrolitów (K⁺, Mg²* i Ca²*)* mienie normogSkemi Rozpoczęcie seryjnych oznaczeń troponin i enzymów (Ustalenie wartości wyjściowych

i2-odpowodzeniowe EKG

Zapisanie rytmu serca"

Poszukiwanie dowodów rozwoju ostrego zespołu wieńcowego ^Ł zukrwanie dowodów przebytego zawału mięśnia wego

nie stanu wyjściowego

RTG klatki piersiowej

dzenie położenia rurki intubacyjnej, sondy żołądkowej wkłucia centralnego enie obrzęku płuc enie zachłyśnięcia ie odmy opłucnowej

a sylwetki serca (do właściwej oceny wielkości serca jest zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej projekcji AP (prźednio-łyfnej) w pozycji stojącej — nie

możliwe do wykonania w okresie poresuscytacyjnym) lienie właściwej wentylacji i podaży tlenu

lienie korekcji zaburzeń równowagi kwasowo-zasado-

odpowiednich pacjentów:

ie przyczyn zatrzymania krążenia ia strukturalna i czynnościowa lewej i prawej komory

Natychmiast po zatrzymaniu krążenia typowo występuje okres aliemii,-jakkolwiek wyrzut endogennych katecholamin ułatwia ieszczanie jonów potasu do komórek co może spowodować liemię. Hipokaliemia może być przyczyną komorowych zaburzeń u serca. Należy uzupełniać jony potasu tak aby utrzymać ich stężenie surowicy pomiędzy 4,0-4,5 mmol/1.

Dla zapewnienia optymalnej funkcji serca konieczny jest prawidłowy rytm ;owy. Do wypełnienia komór przyczynia się w znacznym stopniu skurcz isionków. zwłaszcza w przypadku współistniejącej choroby serca lub ly zastawkowej. W wyniku utraty koordynacji skurczów przedsionków komór, u niektórych pacjentów może dojść do znacznej redukcji rzutu

Europejska Rada Resuscytacji

Niektóre parametry życiowe mogą odbiegać od stanu prawidłowego tuż po zatrzymaniu krążenia, dlatego też należy pilnie wykonać dalsze badania biochemiczne i kardiologiczne (tab. 14.2)

Gazometria krwi tętniczej

Wskazówki dotyczące interpretacji wartości parametrów gazometrii krwi tętniczej zamieszczono na końcu tego rozdziału.

Hipoperfuzja w czasie zatrzymania krążenia zazwyczaj spowoduje powstanie kwasicy metabolicznej (wzrost stężenia jonów wodorowych w surowicy krwi). Doprowadzi to do obniżenia pH (kwasica), obniżenia poziomu wodorowęglanów i ujemnej wartości BE (Base Ex-cess). Stopień nasilenia kwasicy w okresie po resuscytacji jest istotnym wskaźnikiem właściwej perfuzji tkanek. Najbardziej efektywną metodą korekcji kwasicy jest eliminacja przyczyny, która do niej doprowadziła. Dla przykładu: pogorszenie perfuzji tkankowej powinno być leczone za pomocą podaży płynów i leków inotro-powych. a nie za pomocą wodorowęglanów.

Prawidłowa odpowiedź organizmu na kwasicę metaboliczną polega na redukcji PaC0₂ poprzez wzrost częstości oddechów (kompensacja oddechowa).

U pacjenta, który oddycha samodzielnie mechanizm ten może zostać zaburzony, jeśli podano mu środki sedujące, ma obniżony poziom świadomości lub cierpi na ciężką chorobę płuc. W takich przypadkach PaC0₂ może narastać powodując mieszaną głęboką kwasicę oddechową i metaboliczną.

Podawanie wodorowęglanu sodu może paradoksalnie nasilić kwasicę wewnątrzkomórkową, ponieważ jest on rozkładany do dwutlenku węgla z powstaniem jonu wodorowego w obrębie komórki. Wskazania do podania wodorowęglanu sodu zawierają zatrzymanie krążenia ze współistniejącą hiperkaliemią lub przedawkowaniem trójcyklicznych leków antydepresyjnych.

Transport pacjenta

Cel: przenieść pacjenta bezpiecznie z miejsca resuscytacji do oddziału docelowego.

Po okresie wstępnej opieki poresuscytacyjnej i stabilizacji pacjent będzie musiał być przeniesiony do odpowiedniego oddziału wzmożonego nadzoru — np. Intensywnej Terapii lub Intensywnej Terapii Kardiologicznej. Decyzja o przeniesieniu powinna zostać podjęta po konsultacji z kierującym oddziałem przyjmującym pacjenta. Kontynuuj rozpoczęty monitoring

ALS 171