ScannedImage 31

str. 32 (*•*

Rzekomo w systemie 23 jaskiń znaleziono m.in. dowody wizyty na Ziemi innej cywilizacji pochodzącej z przyszłości, która nazwała się Wingmakers (Twórcy Skrzydeł). Mieli oni przed setkami lat (naszego czasu) pozostawić na Ziemi kapsuły czasu, które dopiero w naszej technicznej epoce mogły stać się zrozumiałe. Znajdowały się tam także wskazówki dotyczące technologii Wingmakers.

Oczywiście wszystko trzymano w wielkiej tajemnicy i dopiero pewien naukowiec, występujący pod pseudonimem dr Anderson ujawnił nieco z tej wiedzy w trakcie medialnego w ywiadu (na ten temat zob. obszerną publikację w nr. 5 NŚ z 2005 r. - przyp. red).

Nam historia ta nie wydaje się zbyt wiarygodna i wiele wskazuje na to, że stanowi ona raczej typowy mit internetowy naszych czasów. Udostępnione malowidła prezentują się dość naiwnie i nie wyglądają jak fotografie malunków naskalnych. Również ujawnione utwory muzyczne przypominają bardziej znane utwory New Age. Nie można jednak wykluczyć, że jakieś informacje pochodzące z tego obszernego materiału pewnego dnia okażą się interesujące.

Klasycznym mitem czasu, pojawiającym się od lat, jest tajemnicza Federacja Damanhur. Chodzi o or

NIEZNAW SWWT @ 31

ganizację, która w północnych Włoszech, w pobliżu Turynu posiada ogromne, podziemne budowle, w tym wielką świątynię. Ma ona również własną ąuasi państwową strukturę organizacyjną, odrębną walutę i dysponuje znacznymi środkami finansowymi.

Wśród wielu tematów, którymi zajmuje się Federacja Damanhur, są podróże w czasie. Członkowie wspólnoty twierdzą m.in., że dysponują wehikułem czasu - tzw. kabiną transferową. Chodzi tu o przypominające klatkę okrągłe pomieszczenie, ograniczone regularnie rozmieszczonymi prętami. Prawdopodobnie emitują one pole elektromagnetyczne.

Za pomocą tej kabiny rzekomo wysłano już w przeszłość i przyszłość wielu ludzi, którzy bezpiecznie stamtąd powrócili. Dowodów na to oczywiście nie ma, z wyjątkiem wyznań rzekomych podróżników, którzy przypominali sobie te przeżycia

w odmiennym stanie świadomości.

To, że pod wpływem transu czy hipnozy można przenieść się w inny czas, nie ulega wątpliwości. Nie ma jednak bezspornych dowodów na to, że tempo-nauci z Damanhur. jak sami siebie nazywają rzeczywiście przenieśli się ciałem w inne epoki.

Jednakże istnieje pewne sprawozdanie, zgodnie z którym pewien temponauta po takiej podróży w czasie przeniósł w naszą rzeczywistość pęk trawy i - jeśli ów opis jest prawdziwy - nie da się tego faktu wytłumaczyć odmiennym stanem świadomości.

pozwolenie na powrót do przyszłości za pomocą swego wehikułu czasu. Odrzucił propozycję wyjawienia, gdzie znajduje się owo urządzenie, nie chciał też dyskutować na temat tego, jak ono działa, prawdopodobnie ze strachu, że technologia ta mogłaby wpaść w niepowołane ręce.

Urzędnicy badający jego sprawę są do dziś przekonani, że wszystko to było kłamstwem. Pojawił się tylko jeden szkopuł:

nikt nie potrafił stwierdzić, że przed grudniem 2002 Andrew Carlssin rzeczywiście istniał!

Po tym, jak ta przedziwna historia ujrzała światło dzienne, wiele agencji prasowych i gazet próbowało sprowadzić ją na ziemię. Reakcje SEC i FBI były zróżnicowane. Niektórzy - jak londyński Times - otrzymali informację, że Andrew Carlssin nigdy nie istniał i nie jest znany. Innych przekonywano, że nie należy tego przypadku nagłaśniać.

Cała sprawa wydaje się wysoce osob

liwa, choćby tylko ze względu na sprzeczne informacje władz. Wygrana giełdowa w wysokości 350 milionów dolarów - i to zaledwie w ciągu dwóch tygodni - została zapisana w księgach. Ponadto jest rzeczą z pewnością niezwykłą, że przestępca gospodarczy opowiada kłamstwa o podróżach w czasie jedynie po to, by chronić źródło tajnych informacji. Gdyby ten człowiek był patologicznym kłamcą, powinien siedzieć w więzieniu, albo zostać umieszczone w klinice psychiatrycznej. Dlaczego więc nagle okazuje się, że nigdy nie istniał?

Jeśli natomiast cała ta historia była tylko kaczką dziennikarską, dlaczego jej nie zdementowano, a licznych dziennikarzy nakłaniano, by sprawy nie nagłaśniać?

Na podstawie dostępnych publikacji nie da się stwierdzić ze stuprocentową pewnością czy wszystko to wydarzyło się naprawdę. Jednocześnie napisano setki książek na temat podróży w czasie, do czego dochodzą opracowania drukowane nawet w czasopismach naukowych.

Istnieje wiele teorii na ten temat, zgod

nych lub nie z prawami fizyki, lecz niczym czerwone światełko pojawia się w nich wszystkich podstawowe pytanie: jeśli podróże w czasie są możliwe, to dlaczego nie spotkano żadnego podróżnika? Natomiast kolejne pytanie musiałoby brzmieć:

jak duża byłaby szansa, że uwierzymy w przybysza z przyszłości, gdy go spotkamy?

Gdyby - załóżmy - nawiązał on kontakt z władzami i udałoby mu się je przekonać, że jest podróżnikiem w czasie, czy dowiedziałaby się o tym opinia publiczna?

Niezależnie od tego, czy sygnalizowany casus jest prawdziwy, czy nie, dla wszystkich, którzy ulokowali swoje pieniądze na giełdzie pozostaje pociecha, że w roku 2256 dolar będzie miał jakąś wartość.

Na podstawie niemieckiego kwartalnika KonteXt

Tłumaczenie: /panina ^ciclska-Oirbańska