ScannedImage 43

I

i

i

i

■ i

!l

I

__Około. r. 571 w szczepie (Jurajszytów w Mekce urodziło się dziecko, któremu

matka, Amina, umarła, gdy miał on około sześciu lat. Wychowanie chłopca

matka nadała imię o brzmieniu do dziś nieznanym. Jego szczep nazwał go al-Amin¹ (wierny), traktując to widocznie jako tytuł zaszczytny. Koran przyjął inną formę i nazywa go Muhammad^J (3,138; 33,40; 48,29; 47,2), a raz tylko (61,6) A) mad. Normalnie w mowie potocznej nazywano go Mohammadem (wielce chwalonym) — imię to nadawano częściej dzieciom płci męskiej niż żeńskiej. Ojciec dziecka, 'Abdullah, umarł przed przyjściem jego na świat;

spadło zatem na jego dziadka^{1 2} 'Abd al-Muttaliba, a pó “śmierci dziadkarobo^r wiązek ten przeszedł na jego stryja Abu Taliba.

Omajja

Qnraj&

'Abd al-Muttalib

•Abdullah mtth a i\lnu a r>

Opowiadają, że gdy Muhammad miał dwanaście lat, towarzyszył swemu stryjowi i opiekunowi Abu Talibowi w podróży karawaną do Syrii; w czasie tej podróży spotkał mnicha chrześcijańskiego, któremu w legendzie nadano imię Bahlra.

Chociaż jest on jedynym na świecie prorokiem, który urodził się w czasach dobrze znanych historii, Muhammad jest nam bardzo mało znany z wczesnego okresu swego życia. Jego walkę o byt, wysiłki mające na celu zaspokojenie

97

1

¹ Ibn Htiam, Sira, b. 125; al-Ja'qubi, t. II, s. 18; al-Mas'udi, t. IV, b. 127.

2

Imię to występuje w jednej inskrypcji połudhiowoarabakiej, Corpus inscriptionum te-miticarum, t. II, rozdz. IV, 8. 104.    . .

7 —Dzieje Arabów