Technika pomiaru polegała na ustawieniu układu odbiornik - generator neutralnym terenie, tj. poza badanymi strefami podwyższonej radiacji tła. u. • konano wzajemnego zestrojenia obu elementów z równoczesnym ich uruchomieniem. Tak przygotowany i zestrojony układ przeniesiono na badany teren.
Pomiaru dokonano w następujący sposób: generator pozostawiono na wybranym neutralnym miejscu, natomiast odbiornik przenoszono, przekraczając wyłowione wstępnie pasma anomalii. W strefie anomalii antena natychmiast przekazała - w. momencie przekroczenia granicy - pasma zmian radiacyjnych.
Metoda pomiaru zmiany natężenia pola nad ciekami wodnymi oparta jest na zmianie polaryżacjTTali elektromagnetycznej w punkcie odbiorczym. Zmiana kąta polaryzacji składowej be z po ś rc dnie j i odbitej podlega wpływom anomalnej dyspersji, wynikającej z pola radiacji nad ciekami podziemnymi.
Otrzymane z mikroamperomierza wskazania ujęto w tablicy i w wykresach, na których zarysowała się charakterystyczna krzywa. Przy czym tablice dotyczą dwóch faz:
a. Przenikania jonów elektrododatnich do podglebia - przy polaryzacji dodatniej:^/
Odległość M |
1 |
2 |
3 |
A |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
U |
15 |
Natężenie w działkach |
0 |
15 |
150 |
280 |
220 |
260 |
350 |
300 |
250 |
220 |
250 |
250 |
250 |
80 |
0 |
b. Przenikania jonów elektroujemnych do atmosfery, przy polaryzacji ujemnej:
Odleełość /m/ |
1 |
2 |
3 |
L |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
U |
15 |
Natężenie w działkach |
0 |
30 |
120 |
280 |
320 |
290 |
350 |
300 |
2Ć0 |
300 |
350 |
200 |
100 |
SO |
0 |
Szczegółowymi badaniami potwierdzono ponadto możliwość ustalenia wnikania atmosferyków do podglebia jako jonów elektrododatnich, bądź przenikanie jonów elektroujemnych z gleby do atmosfery. Odpowiadają one w pierwszym przypadku przyrostowi wartości mierzalnych /wilgotności/, a w drugim - spadkowi, czyli zanikowi fali nośnej.
^/ Pomiaru tego zjawiska dokonano również metodą spowolnianych neutronów - przy pomiarze wilgotności.
14
POMIAR NATĘŻENIA POLA WZMOŻONEJ RADIACJI METODĄ FALI NOŚNEJ
Rys. 6.
v
i