skanowanie0076

Przyłożę do piersi ucho... czy bije serce gołębie?... I usta przyłożę do ust, gdy bólem w śnie

zamajaczy...

II

Ja głód mój straszny nakarmię gardzoną aż dotąd

strawą,

Którą świat nędzny, świat-Zbrodnia napawa królów

Marzenia.

Cuchnącym trunkiem tej karczmy zniewolę swą duszę

krwawą —

Wężami sławy rozpędzę nimb męki, co ją

spromienia.

Męczeństwa dość! i tych krzyżów, na których zawisa

co dnia.

Depcę korony cierniowe, pijące żywą krew

------    mózgu!

Dość snów nadziei bez ciała! świetnych jak gwiazda

przewodnia,

I chłost śmiertelnych, chłost podłych zawodów

szyderczą rózgą!

Świat do mnie! do mnie należy! Zdobywcy żądzę

mam w sobie!

Demona ujrzy w swym panu — straciwszy w nim

archanioła!

W szkarłacie katów i królów — w szkarłatnej,

krwawej żałobie

W tryumfie powstanę przed nim — z zagadką piekieł

u czoła!

I padną na twarze podli — i prawdę ujrzą ściemniali — I głusi usłyszą chichot szatanów syczących we mnie! Bom milczał... milczał... bez jęku... przez wieki...

gdy mi rzucali

Kamienie, śmiech... gdy strącali w poniżeń ohydne

ciemnie.

Bom milczał... milczał... przez wieki skupiałem

wszechjadów piekło Na wielki dzień Objawienia — dzień zemsty! tryumfu!

śmiechu!

Bom milczał... morze milczących łez z oczu w serce

przeciekło —

I żyłem samotny, nędzny, w nędz płaszczu —

wzgardy przepychu,

Dziś — zrzucam z siebie łachmanną Ducha-Nędzarza

powłokę!

Świetliste skrzydła aniołów — w zniszczenia

zmieniam pochodnie! Za włosy pochwycę ludzkość — w piekło ją z sobą

powlokę!

Niech zgrzyta! wiek mrze w płomieniach! za nędzę

swą! za swe zbrodnie!

151