skanuj0001 (390)

NOMENKLATURA. System oznaczeń skal i akordów stosowanych w jazzie.

Legenda:

+ lub # = podwyższenie nuty o pół tonu.

- lub b = obniżenie nuty o pół tonu.

H = półton.

W= cały ton.

Ponieważ muzycy jazzowi - kompozytorzy, teoretycy i pedagodzy nie ustalili jednego obowiązującego systemu oznaczeń akordów i skal, zaprezentujemy tu kilka możliwych rodzajów takiej notacji. Poniżej przedstawiony diagram prezentuje najczęściej używane symbole - pierwszy w kolejności jest zawsze symbol preferowany w systemie Aebersolda; został on tu zapisany w ramce. W swoich wydawnictwach Jamey Aebersold używa CA i C do oznaczania brzmienia C dur (skali i akordu majorowego). Skalę należy traktować łącznie z właściwym dla niej akordem. Stąd symbol A oznacza akord/skalę majorową i akord majorowy z wielką septymą (czterodźwięk) CA.

(7) umieszczona po literze oznacza obniżenie siódmego stopnia skali, przez co powstaje akord dominanty septymowej Cl. Kreska (-) umieszczona obok litery oznacza obniżenie trzeciego i siódmego stopnia skali o pół tonu, przez co powstaje akord molowy (tonacja minorowa), najczęściej jest to minor dorycki C-. Symbol (0) oznacza współbrzmienie (akord) półzmniejszony C0. C-A oznacza akord/skalę minorową z septymą wielką. -3 oznacza trzy półtony (tercja mała).

Jamey Aebersold uważa, że uproszczony system notacji skal/akordów pozwala na większą swobodę i kreatywność w ćwiczeniach improwizacji jazzowej. Możemy używać tego systemu jako pewnego zbioru zasad przewodnich bez poczucia ograniczeń i jakichś psychicznych hamulców. Termin „ąuality” jest u Aebersolda używany w znaczeniu „jakość’’ i dotyczy takich jakości czy też kategorii akordowych jak majorowe (durowe), minorowe (molowe), dominantowe itp. Termin ten nie jest jednak utożsamiany z „funkcją” akordu.

System oznaczeń Aebersolda jest ujednolicony i można go znaleźć we wszystkich tomach zestawu Play-A-Long. Bywają jednak wyjątki, dlatego też w tej książeczce podano kilka innych przykładów notacji akordów stosowanych w tzw. Real Books i przez aranżerów jazzowych. We wszystkich wydawnictwach tego typu istnieje tendencja do upraszczania symboliki. Improwizujący muzyk jazzowy powinien jak najmniej uwagi

1