skanuj0002 (298)

Zdjęcie dołu, w którym sowieci rzekomo znaleźli zwłoki Adolfa i Ewy Hitler, wyko nane 6 lipca 1945 roku. (Źródło: Corbis Picture Library)

publikowanej do roku 1968 części radzieckiego protokołu sekcji zwłok] mogły powstać jedynie w temperaturze powyżej 1000° C - znacznie wyższej od tej, jaką można było uzyskać na otwartej przestrzeni ogrodu Kancelarii Rzeszy”.³⁸

Kreatywna stomatologia

8    maja 1945 roku Rosjanie przystąpili do identyfikacji ciał, które były, jak podejrzewali, zwłokami Adolfa i Ewy Hitler. Tego dnia dwoje Rosjan - główny patolog sądowy dr Faust Szerowski i anatomopatolog major Anna Marantz - przeprowadziło sekcję szczątków w siedzibie radzieckiego kontrwywiadu Smiersz położonej na przedmieściu Berlina Buch. Według ich protokołu: „Najważniejszym anatomicznym znaleziskiem umożliwiającym identyfikację są zęby z dużym mostkiem, sztucznymi zębami, koronkami i plombami.”³⁹ W okresie poprzedzającym erę badań DNA jedynym sposobem identyfikacji mocno zniszczonych zwłok było badanie zębów i porównywanie ich z dostępnymi zapisami dentystycznymi.

Niestety, nie ma obecnie żadnych dokumentów opisujących zęby obu zwłok w stanie, w jakim znaleziono je 5 maja 1945 roku. Najwcześniejsze informacje dotyczące tych zębów pochodzą z protokołu sekcji zwłok, który sporządzono trzy dni później. Jeśli można mu wierzyć, usta rzekomych zwłok Hitlera były zupełnie nietknięte. „Są małe pęknięcia w... kościach górnej szczęki. Język jest zwęglony, jego koniuszek mocno zakleszczony między zębami górnej i dolnej szczęki”.⁴⁰ Problem polegał więc na zlokalizowaniu stomatologicznej karty Hitlera.⁴¹ Próby Rosjan znalezienia jej zaprowadziły ich na grzęzawisko do dziś nie wyjaśnionych intryg i oszustw. Przeprowadzona na podstawie ocalałych źródeł rekonstrukcja dochodzenia pokazuje, że prowadzono je w następujących kierunkach.

9    maja 1945 roku oficer wojsk sowieckich, oficer wywiadu (kobieta) i tłumacz poszukiwali w trójkę dentysty Hitlera, generała SS profesora dra Johanna Hugo Blaschke, w jego gabinecie pod adresem Kurfuerstendamm 213. Kiedy tam dotarli, okazało się, że profesora Blaschke tam nie ma i że jego praktykę przejął dr Fedor Bruck, żydowski dentysta, który ukrywał się przez dwa i pół roku w podziemiach Berlina, aby uniknąć deportacji na wschód. Według sporządzonego przez dra Bracka w roku 1948 opisu część notatek profesora Blaschke jeszcze wtedy istniała. Grupa odnalazła i zabrała rejestry dotyczące Himmlera, dra Leya, Goeringa i dra Goebbelsa, ale nie znalazła niczego, co wiązało się z Hitlerem.⁴² Mimo to te poszukiwania nie zakończyły się całkowitym fiaskiem, ponieważ dr Bruck powiedział im, gdzie mogą znaleźć asystentkę profesora, Kathe Heusermann, i technika dentystycznego Fritza Echtmanna.

Dr Bruck towarzyszył grupie w drodze do mieszkania Heusermann położonego niedaleko na Pariserstrasse. Zabrano ją do Kancelarii Rzeszy, gdzie bezowocnie szukano dentystycznych akt Hitlera. Nazajutrz zawieziono ją do kwatery Smierszu i kazano zbadać znajdujące się tam szczątki. Na tym etapie kości szczęki były już oddzielone od reszty domniemanych zwłok Hitlera i trzymano je w pudełku po cygarach. Zrobiono to przypuszczalnie po to, aby ułatwić ich badanie, co rodzi problem łańcucha dowodowego, ponieważ nie mamy teraz możliwości ustalenia, czy kości szczęk, jakie jej pokazano, pochodziły ze zwłok poddanych sekcji 8 maja.

Tym niemniej Heusermann potwierdziła, że to były zęby Hitlera.⁴³ Kilka dni później powiedziała drowi Bruckowi, że zidentyfikowała je bez wahania. Rok później dr Bruck powiedział zagranicznemu reporterowi, że Heusermann rozpoznała: „...górną koronkę, która stanowiła zaczep mostka w górnej szczęce Hitlera. Mostek został rozcięty, ponieważ usunięto drugi zaczep. Po operacji pozostały chirurgiczne ślady, które Heusermann rozpoznała od razu”.⁴⁴

Zgodnie z zapisem jej przesłuchania w dniu 19 maja Heusermann rozpoznała ślady wiertła pozostawione przez profesora Blaschke jesienią 1944 roku na czwartym zębie górnej szczęki Hitlera, kiedy ekstrahował dwa sąsiednie zęby.⁴⁵ „... trzymałam lusterko w jamie ustnej i bardzo uważnie przyglądałam się zabiegowi” - powiedziała.⁴⁶

Zanim jednak zajmiemy się zeznaniami Heusermann dotyczącymi uzębienia Hitlera, konieczna jest pewna dygresja w celu oceny jej zeznań dotyczących uzębienia rzekomych zwłok Ewy Hitler. Jak się wkrótce przekonamy, jej oświadczenia są dosyć problematyczne i rodzą pewne wątpliwości co do wiarygodności jej twierdzeń w sprawie wykonywania zabiegów na zębach Ewy Hitler.

0 jeden mostek za daleko

Dr Bruck powiedział także owemu zagranicznemu dziennikarzowi, że przy jakiejś okazji Heusermann wyznała mu, iż pokazano jej „damski mostek z dolnej szczęki złożony z czterech zębów.... Zidentyfikowała go jako własność Ewy Braun i powiedziała: «Zrobiliśmy go dla niej zaledwie \ y.m sześć tygodni temu». Powiedziała Rosjanom, / f że mostek był wykonany przez człowieka nazy-;h l m wającego się Eichmann [sic], który był technikiem dentystycznym doktora Blaschke”.⁴⁷

Właśnie ta informacja, która zdawała się początkowo potwierdzać tożsamość żeńskich zwłok, spowodowała ostatecznie ich niepo-twierdzenie. 11 maja Rosjanie przesłuchali technika dentystycznego profesora Blaschke, Fritza Echtmanna. W maju 1945 roku i ponownie 24 lipca 1947 roku wielokrotnie pytano go o uzębienie Ewy Hitler.⁴⁸ Przy tej ostatniej okazji Echtmann potwierdził przesłuchującemu go majorowi Vaindorfowi, że „na początku kwietnia 1945 roku” profesor Blaschke poprosił go o „wykonanie małego mostka do prawej górnej szczęki Ewy Braun”.⁴⁹

Wydaje się, że Echtmann mówił o mostku, który Rosjanie pokazali Heusermann dzień wcześniej, o którym wspomniała drowi

42 • NEXUS

MAJ-CZERWIEC 2008