skanuj0013

4

JEST ONO JAK ODWIECZNA PUSTKA: WYPEŁNIONE NIEZLICZONĄ ILOŚCIĄ MOŻLIWOŚCI.

Możemy nazwać Tao „rzeczywistością”. Możemy je również nazwać „umysłem”. Umysł to naturalne źródło, które nigdy się nie wyczerpuje. Gdy przestaje on wierzyć swoim myślom, wkracza w wymiar nieskończoności. Staje się jak studnia bez dna: zawsze możesz z niej czerpać i zawsze ofiaruje ci ona wodę życia. Dzięki temu, że umysł jest wówczas całkowicie otwarty i widzi, że nic nie jest prawdziwe, mieści w sobie więcej możliwości, niż kiedykolwiek będziesz sobie w stanie wyobrazić.

Lao-cy mówi: „Nie wiem, z kogo się narodziło”. Ja wiem. Rodzi się ono z ciebie za każdym razem, gdy twój umysł otwiera się na to, co wykracza poza wiedzę, którą, jak ci się wydaje, posiadasz. A kiedy twój umysł otwiera się, to, co wykracza poza granice wiedzy, to, co jest starsze od „Boga”, pojawia się jako dar. I nie ma końca temu darowi.

5

TAO NIE STAJE PO NICZYJEJ STRONIE; DAJE POCZĄTEK ZARÓWNO DOBRU,

JAK I ZŁU.

Ciemność, pustka, przestrzeń, w których umysł boi się zanurzyć, są początkiem wszelkiego życia. To łono istnienia. Zakochaj się w tym, a gdy to uczynisz, zostanie ci to natychmiast zabrane, gdyż staniesz się świadkiem narodzin jasności. Tao nie staje po niczyjej stronie. Zawiera w sobie zarówno ciemność, jak i światło, które są sobie równe.

Mistrzyni nie może stawać po niczyjej stronie. Ona kocha rzeczywistość, a rzeczywistość obejmuje wszystko - obie strony wszystkiego. Jej ramiona są otwarte na wszystko. Wszystko znajduje w sobie: wszystkie zbrodnie i całą świętość. Dla niej święci nie są świętymi, a grzesznicy nie są grzesznikami. Są po prostu ludźmi, którzy cierpią lub nie cierpią, wierzą w swoje myśli albo nie. Nie widzi różnicy między różnymi stanami świadomości. To, co nazywane jest błogością i rozkoszą, i to, co nazywa się zwykłym stanem umysłu, jest równorzędne. Jeden stan nie jest lepszy od drugiego. Nie ma nic, do czego można by dążyć, nic, co można by zostawić za sobą. Jest tylko jedność, choć nawet i jej nie ma. Nie ma znaczenia, w jaki sposób starasz się zyskać odrębność, i tak jest to niemożliwe. Wiara w myśl, która powoduje napięcie, jest próbą zerwania połączenia. Dlatego wywołuje taki dyskomfort.

Wszelkie cierpienie ma charakter umysłów. Nie ma nic wspólnego z ciałem lub sytuacją danej osoby. Można odczuwać silny ból i wcale nie cierpieć. Skąd wiesz, że ma cię boleć? Bo właśnie to się dzieje. Zyć bez stresującej opowieści, kochać to, co jest, nawet w bólu - oto jest niebo. Być w bólu i wierzyć, że

29