skanuj0025 (179)

• Inne - schorzenia metaboliczne (niedoczynność tarczycy), rasa (ludzie rasy czarnej są bardziej podatni), psychoza (zniesienie odruchów samozachowawczych i obronnych), bezdomność (często skojarzona z nadużywaniem alkoholu).

Klasyfikację hipotermii oparto na pomiarze głębokiej temperatury ciała w skojarzeniu z charakterystycznymi objawami:

•    Łagodna hipotermia - temperatura głęboka ciała 35°- 32°C. Objawy charakterystyczne to; dreszcze, zmniejszenie wydzielania potu, bladość skóry, przyspieszenia tętna i oddechów oraz aktywne próby rozgrzewania, jak przytupywanie i przysiady. Obniżenie nastroju i krytycyzmu jest symptomatyczne.

•    Umiarkowana hipotermia - temperatura głęboka ciała 30°-32°C. Objawy charakterystyczne to; brak dreszczy, znaczące zmniejszenie aktywności ruchowej z zaburzeniami koordynacji, senność lub stupor, mowa niewyraźna i bełkotliwa, częstość oddechów i tętna spada poniżej normy fizjologicznej. W ocenie ogólnej ratownik ma wrażenia, że pacjent nie chce lub nie może walczyć o przetrwanie.

•    Głęboka hipotermia - temperatura głęboka ciała poniżej 30°C. Wiodące objawy to: śpiączka, tętno nieregularne bardzo słabo lub w ogóle niewyczuwalne, oddechy płytkie i bardzo rzadkie bardzo często rozpoznaje się brak oznak życia.

W rozpoznaniu hipotermii decydujące znaczenie ma wywiad oraz obserwacja otoczenia, w jakim zastano pacjenta. Zaburzenia świadomości, hipotonia, bladość powłok skórnych oraz ich schłodzenie nie zawsze i nie w każdej sytuacji mogą oznaczać, że chory znajduje się w stanie hipotermii. Jeśli rozpoznano hipotennię nie wolno zapomnieć o przyczynach, które mogły do niej doprowadzić. Rozpoznanie ich oraz leczenie schorzeń współistniejących, choć często skrajnie trudne, biorąc pod uwagę okoliczności i stan pacjenta, jest kluczem do osiągnięcia sukcesu.

Zabezpieczenie przed dalszą utratą ciepła to wszelkie działania, zmierzające do przerwania procesu wychładzania mają najwyższy priorytet terapeutyczny. Jeśli u pacjenta stwierdza się zatrzymanie krążenia, to fakt ten nie zwalnia osób udzielających pomocy od obowiązku działań prewencyjnych. Przeniesienie pacjenta do ciepłego pomieszczenia, rozebranie go, osuszenie skóry i mokrych włosów (mokra hipotermia), okrycie suchymi i ciepłymi kocami są czynnościami podstawowymi, które maja decydujące znaczenie w powodzeniu całej akcji ratow-j niczej. Ogrzewanie pomieszczenia, w którym prowadzi się zabiegi lecznicze nie powinno przekraczać granicy komfortu termicznego ratowników.

126