skanuj0027 (139)

Jak rozpoznać, czy dziecko sięga po narkotyki

Rodzice nie powinni:

★    Akceptować upijania i odurzania się.

★    Częstować trunkami dzieci, które nie osiągnęły wieku w myśl prawa dopuszczającego spożycie alkoholu.

★    Przystać na to, by nie mieć wstępu do pokoju dziecka.

★    Proponować zapalenie papierosa dzieciom na to za młodym.

★    Sponsorować lub przyzwalać na takie imprezy, jak np. prywatkf w domu bez nadzoru osoby dorosłej, nad których przebiegiem ani oni sami, ani dzieci nie są w stanie zapanować.

★    Rozpoczynać poważnej rozmowy z dzieckiem odurzonym alkoholem lub innym środkiem.

★    Rzucać groźbami, krzyczeć i histeryzować.

★    Zamykać oczy na winę dziecka odurzającego się lub je jakkolwiek usprawiedliwiać.

★    Liczyć na to, iż funkcjonariusze prawa i personel szkolny będą wychowywać dziecko i prowadzić je przez życie.

★    Zniechęcać się nieudanymi próbami interwencji. (Dziecko ma wiedzieć, że nigdy nie poddacie się rezygnacji i okażecie jak najdalej idącą stanowczość w egzekwowaniu raz ustalonych reguł i warunków).

★    Poddać się i uznać dziecko za stracone. Nie ma przypadków beznadziejnych.

Najgorsza metoda to robienie przez jedno z rodziców awantury dziecku, które jest pijane lub oszołomione jakimś środkiem. Skuteczna interwencja wymaga zaplanowania i przygotowania. Zważcie, iż napisaliśmy 11 rozdziałów przygotowujących was na ten moment i podobnie wy musicie dać sobie czas na namysł, zanim usiądziecie z dzieckiem do rozmowy.

Na kolejnych stronach punkt po punkcie przedstawimy wielopłaszczyznowy program przeciwdziałania zaistniałemu problemowi. Ma służyć rodzicom tych dzieci, które mają kontakt z narkotykami - od takich, które zdradzają się zaledwie kilkoma Czerwonymi Sygnałami po narkomanów, którzy kwalifikują się na oddział odwykowy - jednak część sugestii będzie przydatna także do rozmów z tymi dziećmi, które nie zaniepokoiły rodziców żadnymi Czerwonymi Sygnałami. Jak już wspominaliśmy, regularne rozmowy z dziećmi na temat narkotyków rodzice powinni zacząć odbywać, zanim jeszcze w ogóle pojawią się pierwsze Czerwone Sygnały. Wskazówki co do takich rozmów znajdziecie na końcu tego rozdziału.

1.    Stwórzcie jednolity front. Na to, że będą toczyć rozmowy z dziećmi, muszą być przygotowani obydwoje rodzice - zarówno ojciec, jak i matka. Siądźcie więc i uzgodnijcie, co chcecie im powiedzieć i jakie kroki trzeba będzie przedsięwziąć. Niech w naradzie wezmą udział inne dorosłe i znaczące osoby w rodzinie, jeśli są takie. Dzieci muszą wiedzieć, że w rodzinie obowiązują określone normy co do używania alkoholu i innych narkotyków, a co za tym idzie, jeśli te normy naruszą, nie pomoże odwoływanie się do innej osoby dorosłej czy próby skłócenia ze sobą rodziców.

Choćby rodzice mieszkali osobno i tak rozmowę z dzieckiem powinni przeprowadzić wspólnie, a jeśli przy tym obydwoje sprawują nad nim pieczę, to w obydwu domach musi się ono podporządkować takim samym rygorom. Gdy dziecko lub dzieci pozostają pod opieką tylko jednego rodzica, mają wiedzieć, iż nadal tworzą rodzinę i nie wolno im łamać obowiązujących w niej norm postępowania. W każdym przypadku, musicie mieć pewność, iż macie jeden plan, na który zgadzają się wszystkie strony. I on ma obowiązywać.

2.    Ustalcie fazę konsumpcji. Dziecka w ciężkim uzależnieniu nie można traktować na równi z takim, które po raz pierwszy się upiło. Omówienie faz konsumpcji w rozdz. 2. oraz Czerwonych Sygnałów w rozdz. od 7. do 11. pomoże wam ocenić - przed rozmową z dzieckiem - jakiej rangi problem przed wami stoi. Konsument z dłuższym stażem uruchamia silniejsze mechanizmy obronne aniżeli dziecko eksperymentujące dopiero z narkotykami.

3.    Porozmawiajcie z osobami znającymi dziecko. Nauczyciele, krewni, sąsiedzi, katecheci napewno mają bardziej obiektywne spojrzenie na dziecko. Mogą dostarczyć dodatkowych informacji potwierdzających, iż bierze narkotyki oraz wskazać na inne jego problemy, których nie jesteście świadomi. Takie spotkania przed rozmową

155