skanuj0036 (79)

11. Ochrona przyrody i jej zasobów na obszarach użytkowanych gospodarczo 654

ułatwienia jej uprawy oraz na ochronie użytków rolnych przed powodziami”, a ewentualne niekorzystne skutki melioracji dla ochrony pr2yrody są całkowicie pominięte. Wreszcie, w ramach ochrony przeciwpowodziowej dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej może wydać decyzję nakazującą usunięcie drzew i krzewów w dolinach rzek bez zasięgania opinii organów ochrony przyrody i bez głębszej analizy skutków zniszczenia lasów i zarośli nadrzecznych.

Tylko w minimalnym stopniu problemy ochrony przyrody zaistniały w przepisach ustawy poświeconych planowaniu gospodarki wodnej. Ustawa przewiduje bowiem uwzględnienie w dokumentach planistycznych „wykazów wód powierzchniowych przeznaczonych do bytowania ryb, skorupiaków i mięczaków oraz umożliwiających migrację ryb” oraz wykazów „obszarów przeznaczonych do ochrony siedlisk lub gatunków, ustanowionych w ustawie o ochronie przyrody, dla których utrzymanie lub poprawa stanu wód jest ważnym czynnikiem w ich ochronie”, ale nic ponadto.

W sumie, obecne regulacje prawne dotyczące gospodarki wodnej mają niewiele wspólnego z zasadą zrównoważonego rozwoju i — poza poprawą czystości wód — nie przyczynią się do ochrony różnorodności biologicznej naszego kraju.

11.6. Gospodarka rybacka i amatorski połów ryb

Historia

gospodarki

rybackiej

Podstawy

prawne

współczesnej

gospodarki

rybackiej

Zorganizowana działalność rybacka i wędkarska na ziemiach polskich ma długą historię, już bowiem w 1879 roku powołano w Krakowie Krajowe Towarzystwo Rybackie, które zajmowało się zarybianiem rzek i ochroną rybostanu, badaniami ichtiofaunistycznymi i krzewieniem oświaty rybackiej. Z inicjatywy władz Towarzystwa 24 stycznia 1887 roku uchwalono Krajową ustawę o rybołówstwie dla Królestwa Galicji i Lodomerii wraz z Wielkim Księstwem Krakowskim, pozwalającą unormować stosunki prawne i rybackie w rzekach południowej części kraju. Krajowe Towarzystwo Rybackie było również inicjatorem i członkiem założycielem Związku Organizacji Rybackich Rzeczypospolitej Polskiej w 1929 roku; z jego inicjatywy uchwalono w 1932 roku ustawę o Rybołówstwie w wodach śródlądowych, regulującą warunki uprawiania rybactwa i wędkarstwa w Polsce. Kontynuatorem działalności Krajowego Towarzystwa Rybackiego jest Polski Związek Wędkarski (PZW), powołany w 1950 roku i zrzeszający obecnie ok. 600 tys. członków ze wszystkich środowisk i grup społecznych.

Zrównoważone użytkowanie ryb i innych organizmów wodnych ma tak samo duże znaczenie dla ochrony różnorodności biologicznej naszego kraju, jak użytkowanie zwierząt łownych lub runa leśnego. Przepisy prawne dotyczące racjonalnej gospodarki rybackiej są treścią dwóch ustaw: ustawy z 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym (Dz.ll. 1999 Nr 66, poz. 750, ze zm.) oraz ustawy z 19 lutego 2004 roku o rybołówstwie (Dz.U. 2004 Nr 62, poz. 574 ze zm.), a także aktów wykonawczych do obu ustaw. Ze względu na odmienne metody zarządzania żywymi zasobami