skanuj0047 (57)

11.7. Gospodarka turystyczna

665

■    powinien zostać opracowany i wdrożony program monitoringu rozwoju aktywności turystycznej, umożliwiający: 1) ciągłe i pełne śledzenie zarówno zmieniających się potrzeb, oczekiwań i zachowań odwiedzających, jak i liczby turystów, 2) rozwijanie programów badawczych na temat wpływu poszczególnych rodzajów aktywności turystycznej na naturalne siedliska i gatunki oraz 3) podejmowanie działań zmierzających do ograniczenia lub wyeliminowania negatywnych efektów.

W Rekomendacji znalazły się także zalecenia skierowane do profesjonalistów branży turystycznej, którzy powinni zaakceptować ograniczenia wynikające ze zrównoważonego modelu turystyki, działać z szacunkiem dla środowiska oraz wnosić bezpośredni wkład do ochrony obszarów chronionych. Ponadto powinni oni:

1)    rozwijać projekty turystyczne w ramach określonych przez plany ochrony obszarów chronionych i w porozumieniu z organami odpowiedzialnymi za ich ochronę,

2)    współuczestniczyć, jako użytkownicy walorów obszaru, w kosztach jego utrzymania i administracji, 3) rozwijać programy szkoleniowe uczące szacunku dla środowiska, 4) informować turystów nie tylko o atrakcyjności obszaru, ale także o jego kruchości i potrzebie poszanowania oraz 5) wprowadzić etykę ochrony przyrody do swojej polityki reklamowej i marketingowej w sposób, który pobudzi przyrodnicze zainteresowania turystów oraz ułatwi zrozumienie sensu ich ochrony.

Rozwój turystyki a polityka ekologiczna państwa

W naszym kraju nie ma, niestety, spójnej strategii rozwoju zrównoważonej turystyki, chociaż w II Polityce ekologicznej państwa wyszczególniono metody związane z wdrożeniem tzw. dobrych praktyk w turystyce, polegające m.in. na:

■    zmniejszeniu natężenia ruchu turystycznego na terenach najbardziej uczęszczanych, a rozbudowaniu bazy turystycznej i zwiększeniu zakresu turystycznej promocji atrakcyjnych rejonów i miejsc dotychczas mniej popularnych;

■    przeciwdziałaniu nadmiernej presji turystycznej w tradycyjnych okresach urlopowych poprzez promowanie ruchu turystycznego w ciągu roku;

■    skutecznym sterowaniu ruchem pojazdów na trasach turystycznych, ograniczaniu ruchu pojazdów w obrębie obszarów atrakcyjnych turystycznie oraz zmniejszeniu skali korzystania w celach turystycznych z pojazdów indywidualnych na rzecz transportu zbiorowego;

■    rygorystycznym przestrzeganiu i egzekwowaniu na obszarach turystycznych obowiązujących przepisów, procedur i norm z zakresu planowania przestrzennego, realizacji inwestycji budowlanych i ochrony środowiska;

■    tworzeniu stref buforowych wokół obszarów wrażliwych;

■    wspieraniu rozwoju zróżnicowanych form turystyki, a zatem przyjaznej środowisku turystyki wędrownej, agroturystyki i turystyki edukacyjno-przyrodniczej oprócz masowej turystyki stacjonarnej;

■    poprawie wyposażenia obiektów turystycznych w niezbędną infrastrukturę oraz powszechnym wprowadzaniu w tych obiektach technologii przyjaznych środowisku;