skanuj0054 (17)

213

8. Zmiany w środowisku społecznym i przyrodniczym pod wpływem turystyki

przybysze manifestują swoje bogactwo, dlatego mieszkańcy czują się upokorzeni i w następstwie frustracji dopuszczają się niekiedy aktów agresji wobec turystów, uszkadzają ich samochody itp. [Wolfe 1977], Kolejnym problemem związanym z rozwojem funkcji turystycznej jest więc wzrost przestępczości. Badania przeprowadzone na Hawajach (Stany Zjednoczone) wykazały, że turyści częściej stają się ofiarami przestępstw [Chesuey-Lind, Lind 1986], natomiast badania przeprowadzone w australijskim stanie Nowa Południowa Walia pokazały, że w miejscowościach turystycznych jest większe zagrożenie włamaniami oraz kradzieżami

[Walmsley i in. 1983].

W ostatnich kilkunastu latach z turystyką wiąże się również wzrost zachorowalności na AIDS. Według jednej z hipotez dotyczących dyfuzji AIDS choroba ta została przeniesiona do Stanów Zjednoczonych przez turystów uprawiających tzw. turystykę homoseksualną z Haiti [Smallman-Raynor, Cliff 1990, 165]. W połowie lat osiemdziesiątych związki między turystyką a rozprzestrzenieniem się AIDS zostały dostrzeżone w Azji Południowo-Wschodniej (głównie w Tajlandii i w Indiach) i w Ameryce Południowej (zwłaszcza w Brazylii). Szczególnie wiele uwagi związkom między tymi dwoma zjawiskami poświęcił E. Cohen [1988], który wykazał zwiększony poziom zarażenia się wirusem HIV i wyższą zachorowalnością na AIDS w głównych centrach turystycznych Tajlandii. Ten sam autor stwierdził, że pod wpływem zagrożenia AIDS turyści i osoby świadczące usługi erotyczne zmieniają swoje zachowania seksualne, co może oznaczać, że w przyszłości problem ten straci na znaczeniu. Podobne zjawisko dostrzegli F.D. Cravi-dao i P. Nossa [1994, 4] zajmujący się relacjami między turystyką i AIDS na

przykładzie Portugalii.

W celu uniknięcia wspomnianych problemów w niektórych krajach zagraniczni turyści są dosyć rygorystycznie odizolowani od miejscowej ludności. W niedalekiej przeszłości przykładami takich państw były np. Związek Radziecki i Chińska Republika Ludowa, a obecnie tego typu polityka jest stosowana głównie w państwach islamskich. Przykładem kraju, gdzie zagraniczni turyści są odizolowani od miejscowej ludności, są Malediwy [Domros 1990, 62]. W innych z kolei krajach wprowadzane są ograniczenia w rozmiarach ruchu turystycznego, aby nie cierpiała na tym miejscowa kultura. W Bhutanie w tym celu wprowadzono limit 2000 turystów rocznie [0’Hare, Barrett 1994], a w Nepalu turyści chcący odwiedzić niektóre regiony (np. okręg Mustang) muszą wnosić bardzo wysokie opłaty.

Istotnym zagadnieniem związanym z ekonomicznym znaczeniem turystyki jest jej wpływ na inne działy gospodarki. Jak podaje W.W. Gaworecki [1998], turystyka ma dodatni wpływ na rozwój transportu, przemysłu (np. na zwiększenie produkcji nie tylko pamiątek turystycznych, ale i dóbr konsumpcyjnych powszechnego użytku, artykułów żywnościowych itp.), rolnictwa (np. przez usługi agroturystyczne, dzięki którym rolnicy mogą inwestować uzyskane środki finansowe w produkcję rolną, jak również w związku ze zwiększonym popytem na żywność w