skanuj0056 (22)

godzinie pracy wyciągów, gdy na trasę wyruszają ludzie, którzy wysiedli z samochodów, autobusów, itp.),

•    świadomość własnych możliwości danego dnia (dopasowanie szybkości jazdy do aktualnych możliwości i samopoczucia oraz warunków atmosferycznych),

•    ocena własnego zmęczenia (zbyt zmęczony organizm narażony jest na wolniejszą reakcję, łatwiej poddaje się wpływom wychłodzenia, itp.).

Całkowite wyeliminowanie ryzyka wydaje się niemożliwe, jednak należy przyjmować taką drogę działania, aby prowadzone czynności stały się nieco bardziej bezpieczne. Według ekspertów Transamerica Corporation specjalizującej się w tzw. zarządzaniu ryzykiem (risk management) człowiek ma do wyboru następujące metody ograniczania ryzyka:

•    unikanie ryzyka (rezygnacja z jazdy przy bardzo złej widoczności, niewychodzenie w góry w sytuacji zagrożenia lawinowego, rezygnacja z jazdy po spożyciu alkoholu itp.),

•    zmniejszanie podejmowania ryzyka (przestrzeganie Kodeksu narciarskiego, odpowiednia organizacja zajęć przez instruktora),

•    redukcja ryzyka (odpowiedni sprzęt i utrzymywanie go w dobrym stanie - np. stosowanie kasku, ostrzenie krawędzi nart; stosowanie sznura lawinowego, nadajnika radiowego; przygotowanie kondycyjne do sezonu),

•    przenoszenie ryzyka (ubezpieczenie od nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania zawodu instruktora narciarskiego itp.), co prawda nie eliminuje to zagrożeń, a jedynie pozwala uniknąć bądź minimalizować ewentualne skutki materialne zaistniałych wypadków.

Podczas zajęć szkoleniowych, niezależnie od stosowania się do zasad Dekalogu narciarskiego, należy przyjąć regułę określoną ustawowo dotyczącą maksymalnej liczebności grupy szkoleniowej. Przepisy prawne określają maksymalną liczbę 10 osób podczas szkolenia na stoku. Grupa powinna być prowadzona przez instruktora, który dobiera trasę dopasowaną do stopnia aktualnych umiejętności jej członków. Na ostatnim miejscu powinien znajdować się „zamkowy" - uczestnik o najwyższych umiejętnościach. Pozostali uczestnicy poruszają się między instruktorem prowadzącym i „zamkowym". Obowiązuje przy tym bezwzględne przestrzeganie zasady niewyprzedzania prowadzącego oraz zostawania za „zamkowym".

Ponieważ zejście z trasy narciarskiej (biegowej lub zjazdowej) może być przyczyną zagrożenia życia, bardzo istotna jest zasada stosowania się do oznaczeń na tych trasach. Powszechnie stosowane są cztery kolory oznaczenia tras w zależności od stopnia jej trudności. Oznakowanie tras w Polsce, ze względu na stopień trudności jest następujące:

135