Początek „Notatek spod poduszki”
m W mĘm m
Haru wa akebono Yóyd shiroku nariyuku yamagiwa sukoshi akańte murasaki dachitaru kumo no hosoku tanabikitaru
Wiosną cudne są zorze...
Coraz to wyraźniejsze stają się zarysy gór, z lekka różowieją, a fioletowawe chmurki cieniutkimi smugami ciągną się po niebiosach.
Tłumaczył Wiesław Kotański, Dziesięć tysięcy liści, Antologia literatury japońskiej, PWN 1961
Na Makura no sóshi („Notatki
spod poduszki") w wersji japońskiej składa się około trzystu rozdziałów, z których najkrótsze mają zaledwie jedną linijkę. Ta napisana w stylu poetyckim książka jest jedną z pierwszych przedstawicielek gatunku literackiego zwanego zuihitsu IM H („tak jak poprowadzi pędzelek").
Sei Shónagon :Mt(9667-1024?), była damą do towarzystwa japońskiej cesarzowej. Urodziła się w rodzinie sławnych poetów, dzięki czemu doskonale poznała literaturę chińską. Pozostawiła po sobie liczną grupę błyskotliwych wierszy tanka.
Jest ona - obok Murasaki Shikibu jfc SP
(żyjącej około roku 1000), autorki Genji monogatań („Opowieść o
księciu Genji") i również damy dworu -jedną z najważniejszych postaci literatury japońskiej z epoki Heian.
Utwór tu przedstawiony został napisany takim samym pędzelkiem mensó-hitsu ® łl i|, jak tanka autorstwa Saigyó, którego kaligrafię pokazano na str. 64. W tym wypadku mamy jednak do czynienia z większą różnorodnością grubości linii. Kaligrafia musi pozostać w harmonii z oryginalnym tekstem. Pociągnięcia winny zachować charakter poetycki, a wręcz same stać się poezją.
W wersji drukowanej pod każdym znakiem kana (jego współczesnej formie) zapisano kanji, od którego pochodzi. ^ z> ^ o ya u ya u czyta się yóyd i obecnie zapisuje się JcpJ:?. odpowiada stare
mu użyciu zgodnemu zJES&ffófljjSill' rekishiteki kanazukai („historyczne użycie kana"). iJLlcfli yamagiha czyta się yamagiwa i z tego samego powodu obecnie zapisuje się llJcffo. Wybór miejsca przyłożenia pieczęci, jej wielkości i kształtu powinien zostać dokonany zgodnie z charakterem kaligrafii.
67