skanuj0072 (40)

F

a-k'_t

70000

4-49

« 357,2 mm

Przyjmujemy / = 360 mm (w spoinie dookolnej nie uwzględniamy kraterów) Wg rys. 3.10:/ = b,, + 2/j, stąd

/—b_n 2

360 — 80 2

= 140 mm

Długość nakładek wynosi: /„ = 2/_x = 2 -140 = 280 mm.

3.2. Połączenia zgrzewane

Charakterystyka i sposoby zgrzewania. Zgrzewanie metali polega na powstawaniu na powierzchniach styku łączonych części wspólnych ziarn, będących wynikiem dyfuzji i reskrystalizacji sąsiadujących ziarn metalu. Skuteczność procesu zgrzewania zależy głównie od docisku, temperatury i czasu trwania procesu. Najczęściej części łączone są nagrzewane prawie do temperatury topnienia (do tzw. stanu ciastowości), a następnie dociskane.

W zależności od sposobu nagrzewania części łączonych rozróżnia się zgrzewanie:

—    gazowe (np. palnikiem acetylenowo-tlenowym);

—    elektryczne: iskrowe lub oporowe (zwarciowe);

—    termitowe (spalanie mieszaniny tlenków metali i sproszkowanego aluminium), umożliwiające bardzo szybkie nagrzanie części;

—    tarciowe (ciepło wytwarza się przez tarcie powierzchni styku przy zastosowaniu odpowiedniego docisku).

Połączenie zgrzewane uzyskuje się również przez wywarcie dużego nacisku ma zimno) lub innymi metodami, stosując zgrzewanie zgniotowe, wybuchowe lub ultradźwiękowe.

Do łączenia elementów maszyn najczęściej stosuje się zgrzewanie elektryczne. Podczas zgrzewania oporowego (rys. 3.11) przedmioty łączone są dociskane przez cały czas trwania procesu elektrodami — rys 3.1 la, b (zgrze-

Rys. 3.11. Zgrzewanie oporowe: - punktowe, b) liniowe, c) czo-lowe

— transformator, 2 — elektrody, i — części łączone [20]

wanie punktowe i liniowe) lub bezpośrednio — rys. 3.1 lc (zgrzewanie :zołowe); w tym przypadku elektrody są wykonane np. w postaci obejm zaciskanych na zgrzewanych elementach. Docisk części utrzymuje się jeszcze zrzez krótki czas po wyłączeniu prądu.

73