skanuj0154 (4)

Ściany wielowarstwowe 153

Ważne!: warstwa zewnętrzna nie może stykać się z warstwą wewnętrzną! {najwyżej tylko poprzez kotwy drutowe) > dotyczy to również tzw. punktów newralgicznych, np. węgarek. '.V otworach przewietrzających i odwadniających nie mogą pozostać żadne resztki zaprawy • Na dole w 1 i 2. warstwie cegieł pozostaje nie zamurowana każda co druga spoina pionowa.

9.5. Spoinowanie warstwy licowej

Staranne wykonanie spoin podnosi walory estetyczne warstwy licowej. Popularne metody •wykonania:

1. Spoinowanie wykańczające (późniejsze)

Spoinowanie następuje dopiero po zakończeniu murowania ściany ó bardzo pracochłonne, stosowane tylko wtedy, gdy spoiny muszą być kolorowe.

Wykonanie:

-    spoiny pionowe i poziome należy wyżłobić na głębokość ok.1,5 cm (używać do tego kawałka twardego drewna lub kielni do spoin » nie używać czubka kielni)

-    wyczyścić ranty i mur (szczotką)

-    wcisnąć zaprawę spoinową i wygładzić.

2. Gładkie zacieranie spoin

Spoinowanie następuje natychmiast (tzw. spoinowanie „we własnym" sosie).

Wykonanie:

-    nadmiar zaprawy zebrać kielnią

-    związująca się zaprawa jest wygia-dzana kawałkiem węża.

Wykonanie ścian dwuwarstwowych

-    Warstwa licowa może być wykonana z lub bez występu u.

-    Konsole podporowe są konieczne, gdy:

u- 0 po 12 m, w=1/3 szerokości cegły po dwóch pełnych piętrach.

-    Szczeliny dylatacyjne należy wykonać w określonych miejscach.

-    Z reguły należy zastosować 5 kotw drutowych na 1 m² ściany licowej. Dodatkowo użyć 3 kotwy na metr bieżący wszystkich „wolnych rogów”.

-    Woda pomiędzy warstwami wewnętrzną i zewnętrzną musi jak najszybciej zostać odprowadzona przez kanaliki odwadniające, przewietrzające lub powinna szybko odparować.

-    W punkcie podstawy warstwy licowej należy w pustce powietrznej wykonać spadek na zewnątrz.

-    Spoinowanie warstwy licowej następuje przez zacieranie wiążącej zaprawy lub przez późniejsze spoinowanie.