skanuj0334 (3)

Rozdział 12. ♦ Tworzenie bazy w praktyce 349

Rysunek 12.5. Szczegółowy diagram tabel

sekcji. Jest na nim widoczna struktura tabel oraz istniejące między nimi powiązania. Musimy jednocześnie podjąć decyzję, czy chcemy, aby związane z wprowadzonymi do bazy kluczami obcymi indeksy były tworzone automatycznie (o ile dysponujemy serwerem w wersji 4.1.2 lub wyższej), czy też utworzymy je ręcznie. W celu zachowania maksymalnej przenośności kodu przyjmijmy, że utworzymy je sami.

Rozważyć należy również kwestię nazewnictwa indeksów i więzów integralności. Ponieważ będziemy tworzyć indeksy jednokolumnowe, przyjmiemy, że nazwą indeksu będzie nazwa tabeli wraz z nazwą kolumny, uzupełnione o ciąg znaków Ind (od słowa Index). W przypadku kluczy obcych jest podobnie; stosowane przez nas klucze dotyczą zawsze tylko jednej kolumny, a zatem będziemy stosowali nazwy tabel wraz z nazwami kolumn, uzupełnione o ciąg znaków FK (od nazwy Foreign Key). Oczywiście można również posłużyć się zupełnie innym nazewnictwem (np. wykorzystując jedynie skróty nazw tabel i kolumn) bądź też zrezygnować z nadawania własnych nazwa, pozwalając aby serwer wygenerował je automatycznie. Jeśli sami nadajemy nazwy indeksów i więzów integralności musimy pamiętać jedynie o tym, że muszą być one unikalne w obrębie każdej bazy danych.

Zacznijmy od tabeli Autorzy Pseudonimy znajdującej się w lewym górnym rogu diagramu. Zawiera ona dwie kolumny — Autorldl i AutorId2 — odwołujące się do kolumny Autorld z tabeli Autorzy. Nie musimy tutaj tworzyć indeksu związanego z nazwą kolumny Autorldl, gdyż jest ona pierwszą kolumną klucza podstawowego, a zatem istnieje